'Er is echt veel meer aandacht nodig voor de psychische kanten en zingevingsaspecten bij terminale patiënten'

“Tijdens mijn basisopleiding kreeg ik een weekje over palliatieve zorg en in mijn vervolgopleiding kreeg ik slechts een uurtje”, vertelt longarts Sander de Hosson. Samen met het KWF pleit hij voor meer aandacht voor verschillende aspecten die terminale patiënten meemaken. “Er is echt veel meer aandacht nodig voor de psychische kanten en zingevingsaspecten.”

In gesprek gaan

Het programma wordt als een pilot in de regio Zwolle uitgerold. Verpleegkundigen kunnen als allereerst meedoen. Zes verschillende ziekenhuizen doen er aan mee. “We beginnen bij de verpleegkundigen. Bij veel verpleegkundige is er vraag naar dit onderwerp, ik verwacht dat de artsen wel zullen volgen.” Na de pilot wordt er gekeken naar een uitbreiding. “In een latere fase zal er met Amsterdam UMC zullen we een landelijk project uitrollen.”

Volgens De Hosson wordt er bij terminale patiënten gekeken naar wat ze lichamelijk doormaken. Het nascholingsprogramma schenkt meer aandacht aan palliatieve zorg. “Mensen die ongeneeslijk ziek zijn krijgen te maken met angst, depressieve klachten of rouw. Dat zit eigenlijk niet in de basisopleiding.” De Hosson wil de mensen dan bijbrengen dat ze vroegtijdig in gesprek moeten met de patiënt. “Over de wensen en de behoeften; wat is nu belangrijk? Maar ook later in de fase. Veel patiënten zijn bang voor het stervensproces. Ze vragen: wat gebeurt er dan? Dat soort zaken zullen we ze proberen aan te leren.”

Basisopleiding

De Hosson vindt dat medische opleiding zelf ook meer aandacht moeten besteden aan het onderwerp. “Dit onderwerp is zo belangrijk dat het niet in een vrijdagmiddagcollege moet. Dit moet in de basis van alle opleidingen. Van geneeskunde en verpleegkunde.”

De longarts krijgt dagelijks te maken met de psychische aspecten van terminale patiënten. Daarom vindt hij het vreemd dat er niet al te veel tijd besteed werd aan palliatieve zorg. “Mijn vak bestaat wel 40% uit deze zorg”, legt hij uit. “In mijn spreekkamer zijn er veel mensen die er bang zijn om te stikken. Ik kan ze vertellen dat het uiteindelijk niet zal gebeuren. Alleen dat al vertellen, kan enorm veel rust geven aan mensen. Ik heb echt moeten leren om daar goed over te praten. Daar zit een enorme kracht in.”