Pippilotta Yerna fotografeerde haar moeder op verschillende manieren als dode

Ode

'Het klinkt heel luguber, maar je kunt het zien als een ode naar iemand die heel belangrijk voor je is,' begint Yerna. 'Je kunt het doen door iemand met bloemen te omringen. Ik heb het gedaan omdat de vraagstelling te onderzoeken; wat is het, de angst van het verliezen van een ouder, en hoe ziet het eruit? Dat ben ik gaan doen door haar in verschillende doodscenario's te fotograferen. Ik denk dat ik bang ben voor het verliezen van mijn moeder door de familieopstelling waarin ik ben opgegroeid. Mijn vader was niet significant aanwezig in mijn opvoeding waardoor de rol van mijn moeder nog belangrijker werd voor mij in mijn leven. Waardoor de angst voor het verliezen alleen maar groter en groter werd.'

Yerna fotografeerde haar moeder niet vredig liggend op een bed, maar alsof ze op de meest gruwelijke manieren was overleden. 'Ongeluk zit in een klein hoekje. Je kunt je niet voorbereiden op de dood. Iedereen is sterfelijk. Dat soort dingen zijn voor mij belangrijk. Ze is verdronken, ze is van de trap gevallen, uit het raam. Ze heeft een auto-ongeluk gehad. Dit kan ook in het dagelijks leven gebeuren. In een ziekte bed kan je daar nog een tijdsbestek aan binden. Maar waar ik die angst voor had in het dagelijks leven was dat niet het geval. Daarom zie je de foto's in de huiselijke sferen.'

Ideale dood

Yerna vertelt dat haar moeder niet meteen volmondig "ja, gaan we doen" zei. 'Ik kom uit een kunstenaarsgezin, dus ze stond er wel voor open, voor dit soort gekke dingen. Ze doet het voor de kunst, wat heel mooi is. Ze zei; we doen het, en dan zien we wel waar het heen gaat. Ze is twee keer verdronken in het project en twee keer van de trap gevallen, omdat ik niet content was met de eerste verdrinking, wat natuurlijk absurd is.'

Yerna vertelt verder. 'In het project was ik op zoek naar een ideale dood. Er is geen ideale dood, maar je kunt er wel naar op zoek zijn, in de zin dat je daar zelf een bepaalde rust in vind. De ideale dood voor mij is tegelijkertijd met mijn moeder sterven. Dat geeft een bepaalde rust, dan is dat zo.'