Duizenden geadopteerde Koreaanse kinderen op zoek naar hun ouders

'Het is allemaal goed'

"Ik vind het zelf een beetje een kitsch-achtige tekst", zegt Radar Radio-presentatrice Mischa Blok. "Maar dat heb ik expres gedaan." De tekst staat onder een foto van een twee-jarige Blok. Die foto hangt in een park in Zuid-Korea, tussen duizenden foto’s van andere geadopteerde Koreaanse kinderen. "Het enige wat ik weet van mijn Koreaanse moeder is dat ze die naam heeft. Ik heb de tekst zo opgesteld dat ze niet bang moet zijn dat ik boos op haar ben. Ik wil heel erg benadrukken: het is allemaal goed."

Alle Koreanen die geadopteerd zijn mochten een foto in het park ophangen, maar niet iedereen heeft dat gedaan. Blok: "De gedachte erachter is dat het een soort herinneringspark is voor alle Koreaanse geadopteerden. Dat zijn er in totaal zo’n 200.000 geweest. Dat ze een plek hebben, als ze naar Korea teruggaan, om daar te zijn en terug te denken aan hun eerste jaren."

De presentatrice heeft de foto wel opgehangen in een poging haar moeder te vinden, maar gaat zelf niet naar het park. "Ik heb toch besloten om niet te gaan", zegt ze in Spraakmakers. "Het is toch altijd wel heftig om dat land te bezoeken, dat doet heel veel met je. Ik had daar nu even geen zin in, zo simpel is het eigenlijk. Aan de ene kant voel je je er erg thuis en aan de andere kant totaal niet. Je bent toch bezig met de vraag: wat was er gebeurd als ik hier was gebleven? En ik ben zelf met die zoektocht bezig. Ik weet dat mijn moeder er rondloopt maar ik weet niet hoe ze eruit ziet. Dat maakt je toch wel onrustig als je daar loopt."

Hoeveel loyaliteiten?

Ook te gast bij Spraakmakers was systeemtherapeut Fred Steutel. Hij sprak met Blok over adoptie. "Als systeemtherapeut luister je altijd naar ‘plek’. Wat is mijn plek in de familielijn, wat is mijn plek in het gezin? Wat je vaak ziet bij adoptie is de loyaliteit naar ouders. Ieder kind heeft dat omdat die je het mooiste gegeven hebben wat er is, namelijk: jouw leven. En hoe ga je nu om met die loyaliteit naar ouders die je niet kent? Terwijl aan de andere kant heb je een loyaliteit aan de ouders die je hier hebben gegeven wat je gekregen hebt. Het is heel erg lastig om daar een balans in te vinden."

"Je kunt niet meerdere loyaliteiten tegelijk te hebben", vervolgt Steutel. "Dat zie je vaak in een scheiding, wat doet een kind? Die gaat proberen de loyaliteit bij de vader én bij de moeder te handhaven. Juist ook als er een vechtscheiding is, is daar waar de kinderen vaak een trauma oplopen. En ga jezelf maar na. Hoeveel loyaliteiten kun je hebben en wat is het sterkste? Dan begin je al een hiërarchie te bouwen en dat heeft weer te maken met plek."

'Een kloppende adoptie'

Met haar biologische vader heeft Blok wel contact, maar het blijft oppervlakkig en gebeurt via een tolk. Hij wil haar ook niet vertellen hoe ze haar moeder kan vinden. "Alle families hebben zoveel geheimen en er wordt niet open gepraat over het verleden en over vorige relaties. Het is heel lastig om die informatie uit hem te trekken. Blijkbaar heeft hij er zelf ook baat bij om daar schimmig over te doen. Ik probeer iedere keer als ik er ben weer een stuk verder te komen, de stapjes zijn heel klein maar het gaat wel."

Hoewel Blok dus zelf weet hoe pijnlijk een adoptie kan zijn, gelooft ze er nog in. Maar ze vindt wel dat er meer garanties moeten zijn qua motivaties en veiligheid. "Ik praat natuurlijk heel veel met andere geadopteerden. Van alle verhalen is er geen enkel verhaal waarin het gaat om een 'kloppende adoptie'. Dus: een adoptie die is gebeurd met medeweten en instemming van de moeder en de vader. En zonder dat er ook maar enig financieel prikkel een rol bij speelde. En dat vind ik wel schokkend."

'Ik ben niet boos'

"Ik vind dat op het moment dat de vraag het aanbod overstijgt, dan moet je zo’n adoptieland meteen stopzetten. Dus op het moment dat de vraag naar Chinese kinderen groter is dan dat ze kunnen beiden, en dat er een wachtlijst is, moet je het stopzetten. Dan werk je alleen fraude in de hand."

De presentatrice hoop dat ze haar moeder door middel van de foto in het park kan vinden. "Dat park krijgt heel veel media aandacht. Ik stel me voor dat zo’n journalist die naam vindt en toch op zoek gaat of dat het in een krant verschijnt en dat ze wordt gevonden." En wat zou Blok zeggen als ze haar moeder zou vinden? "Hetzelfde als ik tegen m’n vader heb gezegd. Het is goed, ik ben niet boos."