Hoe het moederschap ons met de paplepel wordt ingegoten

Podcastmaker Olga Oost (35 jaar) onderzoekt in Niet in mijn buik hoe het kan dat zij altijd dácht dat ze ooit kinderen zou willen, maar tevergeefs wachtte tot haar eierstokken gingen rammelen. Hoe komt het dat de vrouw zo verklonken raakte met die moederrol?

De industriële revolutie

Volgens Houwink ten Cate moeten we voor die verklaring terug naar de Victoriaanse tijd – van 1837 tot 1901, het tijdperk van Queen Victoria in Engeland. In die periode zorgde de industriële revolutie ervoor dat het werk zich verplaatste: van in huis naar buitenshuis. "Toen werden bepaalde karaktereigenschappen aan mannen en vrouwen toegekend, waarbij vrouwen dus die moederrol toegeschoven kregen, en mannen het betaalde werk buitenshuis deden."

Dat was voor sommige vrouwen een enorme opgave, vertelt Houwink ten Cate. "In de twintigste eeuw waren vrouwen steeds vaker hoger opgeleid maar eindigden dan tóch thuis bij de kinderen, waar ze zich enorm begonnen te vervelen. Niet zo gek ook dat sommigen naar de sherry grepen."

Hechting van het kind

Na de Tweede Wereldoorlog, waarin er vooral aandacht was voor de fysieke gezondheid van kinderen, komt er juist een verschuiving naar het mentale welzijn. "Er ontstaan dan ideeën over hoe fundamenteel de moeder is voor de hechting van het kind, en hoe haar aanwezigheid een soort permanente emotionele stabiliteit van het kind garandeert", vertelt Houwink ten Cate. "Ik denk dat dat vergelijkbaar is met hoe er in deze tijd naar momfluencers wordt gekeken. Omdat we nu op verschillende manieren in een soort crisistijd leven, en dan is er toch verlangen naar moeders."

In de podcast Niet in mijn buik onderzoekt Olga de druk op vrouwen om kinderen te krijgen en probeert ze een antwoord te vinden op de vraag: wil ze daarin een definitief besluit - sterilisatie - maken?