'Beroemd zijn heeft geen waarde als je niets kunt'

Geregeld krijgt Bloemen, die al bijna dertig jaar les geeft aan jonge talenten, de vraag hoe je beroemd kan worden. "Mijn standaard antwoord is altijd: dat is geen beroep. Het is eigenlijk niets. Het is net alsof dat de hemel is. Dat is het niet," aldus La Bloemen in Langs de Lijn En Omstreken. "Beroemd zijn heeft geen enkele waarde als je niets kunt. Je moet trots zijn op je ambacht, je vakmanschap. En je moet zo goed worden dat mensen niet meer om je heen kunnen."

Mocht je dan toch beroemd willen worden: "Ga op straat schijten en maak er een foto van. Dan kent iedereen je. Ik bedoel maar te zeggen: het is niet moeilijk om beroemd te worden, maar om ook echt goed te zijn in een vak, dat vereist studie en hard werken. En ook dat je naar je zelf kijkt en over je eigen schaduw durft heen te stappen."

'Ik ben een circuspaard'

Die vragen over beroemd zijn was voor Bloemen reden om in haar voorstellingen jong talent een kans te geven. Voor een zaal met bijna duizend man aan publiek. "Ik merk vaak dat ze het verlangen hebben op het podium te staan, maar nog niet weten wat dat inhoudt. Voel maar eens wat het brengt."

Jonge mensen zijn zich vaak niet bewust van de keuzes die ze hebben gemaakt. Pas later komen ze daar achter, merkt Bloemen. "Voor een groot publiek merken ze pas echt of ze klaar zijn voor het theater. En dan komt het besef: oh, bedoelen ze dit met spanning, zenuwen en presteren?"

Toen Bloemen zelf voor de eerste keer in het theater stond, ontdekte ze: "Ik excelleer pas als er publiek voor mij staat. Ik ben een circuspaard. Als ik de piste hoor en ruik, dan ga ik echt presteren. De een klapt dicht, de ander gaat shinen." Dat hoopt ze ook terug te zien bij de talenten. "Het is gaaf om te zien dat iemand boven zichzelf uitstijgt en zo zijn droom kan verwezenlijken."

Passie

Dat zij op het podium kwam was in de jaren 70 nog allerminst zeker. "Ik moest studeren, want een zangcarrière was niet bepaald verheffend voor het volk. Er was geen droog brood in te verdienen." Bloemen deed de studie voor Engels docent, als enige vwo-student thuis. Maar de passie voor theater en muziek bleef knagen. "Ik ging dus stiekem naar de Academie voor Kleinkunst. De eerste keer werd ik daar afgewezen. Ze zeiden: ga eerst maar eens kijken wat dit vak überhaupt inhoudt."

Bloemen besloot door te zetten, mede dankzij haar toenmalige vriendje. "Hij zei: je kan wel Engels gaan studeren, maar je bent een zangeres. Hij had gelijk: ik bloei op als ik in het theater sta." Het is moeilijk om de keuze te maken om daarvoor te gaan, beseft de zangeres. "Maar het is jouw leven. Je moet jezelf in de spiegel aan kunnen kijken. Laat je leiden door je passie, en niet je angst en onzekerheid."