Grootouderverstoting na een scheiding: 'Ik ben wel oma, maar ik voel me geen oma'

Simone had tot de scheiding een goede verstandhouding met haar dochter en kleinkinderen. ''Ik vind het onbegrijpelijk, heb nooit uitleg gekregen.'' Ze heeft wel vernomen dat ze er in de tussentijd een kleinzoon bij heeft gekregen, hij is nu vier jaar maar ze heeft hem nooit gezien.

Zij vindt het belangrijk dat er erkenning en herkenning van grootouderverstoting komt. ''Ik ben wel oma, maar ik voel me geen oma'', zegt Simone. Ze zou graag deel uitmaken van het leven van haar kleinkinderen, maar dat is nu al zes jaar niet het geval.

Betere rechtspositie

''Je kunt niet oppassen, niet naar het afzwemmen, niet het diploma bekijken, eigenlijk is het alsof er een stuk van je geamputeerd wordt.'' Ze heeft ook geprobeerd via via contact te zoeken, maar ze ontdekte dat haar dochter alle contacten die via Simone liepen ook had verbroken. ''Vroeger stuurde ik nog weleens kaartjes met verjaardagen, maar dat kan nu ook niet meer omdat ze verhuisd zijn en ik het nieuwe adres niet heb.''

In Spanje is het verplicht om in het ouderschapsplan ook omgang met de grootouders op te nemen. Simone is betrokken bij de stichting Voor mijn kleinkind, die opkomt voor de belangen van de grootouder bij een scheiding. Ze proberen een betere rechtspositie in Nederland te creëren voor grootouders.

Luister hier de reportage over ouderverstoting terug: deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4