Sander Huls maakte zich los van de Jehovah's Getuigen en deelt zijn ervaringen online

Je bent geïsoleerd van je omgeving en staat continu onder druk, zo schrijft hij, maar er is één ding nog lastiger: stoppen met Jehovah's Getuige zijn. In Blok&Toine vertelt Sander hoe moeilijk het was.

Druk

"Ik stond heel erg in twee werelden. Mijn ouders waren gescheiden, mijn vader was Jehovah's Getuige en mijn moeder niet. Ik zat daar tussenin. Ik hoorde bij geen van beiden helemaal, maar er werd vanuit de Jehovah's Getuigen wel veel van me verwacht. Ze leggen veel druk op het langs de deuren gaan, om bij alle vergaderingen aanwezig te zijn en dat goed voor te bereiden. Dat deed ik niet altijd en dat voelt alsof je niet goed genoeg bent, alsof je dood gaat als straks de wereld vergaat."

Hoewel zijn moeder haar best deed Sander niet tegen zijn vader of de Jehovah's Getuigen op te zetten, begon hij zich toch een beetje tegen haar af te zetten: "Ze maakte een keer een geïrriteerde opmerking omdat ik zat te bidden bij de lunch. Ze vond het overdreven om dat bij iedere maaltijd of koekje te doen. Ik dacht gelijk: ik word aangevallen op mijn geloof, dit is waar ze altijd voor waarschuwen", vertelt hij.

Wij/zij-dynamiek

Ondanks dat Jehovah’s Getuigen geen contact behoren te hebben met niet-Jehovah’s Getuigen is Sander zijn moeder wel blijven zien. "Het scheelt dat ik niet gedoopt was. Als je als Jehovah's Getuige gedoopt bent, dan wordt er wel echt van je verwacht dat je van niet-Jehovah’s Getuigen weg blijft of van ex-Jehovah's Getuigen. Er is heel erg een soort wij/zij dynamiek: de Jehovah's Getuigen tegen de wereld en de wereld tegen ons. Zo voelt dat ook echt."

"Dat wordt versterkt door het langs de deuren gaan. Je wordt heel snel afgewezen. Waarschijnlijk herken je wel dat als je een Jehovah's Getuige aan de deur hebt, je zo snel mogelijk de deur weer dicht doet. Dan kom je terug bij de Jehovah's Getuigen in de gemeente en word je wel weer hartelijk verwelkomd. Dan voel je je daar thuis en bij de rest van de wereld niet."

Twijfels

De twijfels sloegen toe bij Sander toen hij 17 of 18 was. Hij stond er best wel goed voor op de middelbare school, kon naar de universiteit met zijn cijfers, maar als Jehovah's Getuige hoor je dat niet te doen: "Hoger onderwijs wordt gezien als een manier om je te verleiden naar de gewone wereld."

Sander ging ondanks dat zijn vader tegenstribbelde toch naar de universiteit. "Daar leerde ik mensen kennen die niet voldeden aan het beeld dat Jehovah's Getuigen je van de 'normale mens' proberen te geven. Ik dacht dat niet-Jehovah’s Getuigen je zouden proberen te verleiden om drugs te nemen en om naar wilde feestjes te gaan. Dat viel erg mee en toen dacht ik: wat klopt hier niet en toen merkte ik: misschien klopt er wel meer niet."

Nieuw begin

Zijn opvoeding zal altijd een beetje in Sander blijven zitten. Zijn 21e verjaardag voelde als een nieuw begin: "Dat was mijn eerste feestje en dat hebben we gevierd als zijnde mijn eerste verjaardag, met cadeaus om de afgelopen 21 jaar in te halen. Maar het is niet dat ik nu ineens ieder jaar mijn verjaardag wil vieren, ik ben er toch niet mee opgegroeid. Ik heb nog steeds niks met feestdagen als kerst of sinterklaas. Ik voel geen behoefte om een kerstboom op te zetten, maar verder ben ik er best ver van afgestapt."

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.