Een niet-televisieweek

Ik maakte, door de actualiteit gedreven, uitzondering voor de dinsdagse Pauw-uitzending waarin een gesprek zou gaan plaatsvinden met Nederlands nieuwste wonderkind: Rob Jetten. Vooraf: Pauw kan ik sowieso makkelijk missen, want ik houd niet van volwassen televisieprogramma's met 'grappige videootjes' voor de broodnodige afwisseling. Digitale ratatouille is niet mijn smaak.

Voor een gesprek met de nieuwe voorman van D66 was Jeroen echter wel dé aangewezen mens. Licht cynisch, oplettend, scherp, maar toch ook licht vaderlijk... Het eerste optreden van Jetten werd een noemenswaardig feit, dat mag worden opgehangen in het Omroepmuseum.

Onder een natte deken

Zelden een jonge politicus zo onder een natte deken zien kruipen als deze Nijmegenaar. Hoe hij ook zijn best deed om goed geformuleerde zinnen richting zijn vragensteller en dus ook richting ons kijkers te krijgen: het lukte hem niet. Per dertig seconden kreeg het gesprek een pijnlijker wordend karakter.

De voor ons in Nederland onbekende jongeman met een Jeroen Wollaars-uitstraling gebruikte heel veel woorden, maar vertelde niets. Ik denk dat hij de vragen van Pauw wel zo ongeveer van zeven kilometer afstand aan zag komen en dan schakelde hij, snel geleerd, over naar standje: lange zinnen, gauw thuis. Rustig zitten, nerveuze trekjes wegpoetsen, rustig blijven. De stropdas overigens had iets beter geknoopt kunnen worden, maar dat is peanuts. Het ging om de door hem fabelachtig uitgevoerde: ik gebruik heel veel woorden, maar ik zeg niets.

Dat die lange zinnen geen enkele inhoud hadden en elkaar steeds weer herhaald zagen, snapte de jonge vent waarschijnlijk niet; hij leek me behoorlijk moe. Pauw bleef tamelijk coulant, prikte heel even de sabel met de punt in het weke vlees van zijn opponent (gelach in de zaal), maar liet de man tegenover hem toch levend ontsnappen. 'Naar de herkansingseries', zag je Jeroen denken. Lekker puh.

Wij thuis hadden zoiets van: ga er dan niet zitten, als je weet dat je knapzakje nog niet echt gevuld is met kennis van zaken. Als je een paar antwoorden snel van buiten geleerd hebt en als je vooral niemand ter linker en niemand ter rechterzijde wilt beschadigen. Maar overijverige marketingstrategen van D'66 hadden waarschijnlijk uitgedokterd dat een maiden-optreden bij Pauw beter was dan het verpulverde showtje van Twan Huys bij RTL en Pauw had toch sowieso een beter podium voor mensen die nog een pietsie in politiek geloofden in dit land. Huys was, zo u weet, inmiddels afgezakt naar diep triest makend soapleed en erger, nietwaar?

Nog even niet

Rob Jetten zal een beste redenaar worden en zal D66 tot hoog in de populariteitspolls gaan brengen, maar op deze dinsdagavond even niet. De man die anderhalf jaar in de kamer zit en klimaat en burgerinspraak in zijn kleine handtasje draagt, oogde wel helemaal zuidas en blij, maar was vooral moe van wat er allemaal met hem gebeurd was die dag en opgewonden omdat hij opeens bij Oom Jeroen op schoot mocht kruipen. Hij was ineens niet meer een naamloos Kamerlid, hij mocht nu in de eredivisie spelen.

Mocht Jetten tophockeyer, topwielrenner of topdirigent geweest zijn, dan was hij ongenadig hard beoordeeld met zijn pre-gefabriceerde Prodent-antwoorden. Klanken, veel woorden, die naar zekerheid zuigende blik, het soms net niet parmantige voorkomen, waarin je zag dat Akela Beemsterboer hem nog maar eens goed onderhanden moest nemen, bij Maurice de Hond begonnen de tabellen van D66 ondertussen al wat te beven.

Nogmaals: als je niks te zeggen hebt, ga dan niet in zo’n programma zitten en laat dan weten dat je je eerst wilt inwerken en later misschien. Maar neen: ook deze politicus sneuvelde. De heldere vuurbol van de televisie maakte hem een lief en super correct corpsmeneertje dat, waarom snapte hijzelf eigenlijk ook niet, ineens in de grotemensenwereld terecht was gekomen. Grote mensenpraat kwam er echter niet uit en dat was juist zo pijnlijk. Of voelde Rob Jetten, toen hij, in de nacht en thuis nog even naar Uitzending Gemist zat te kijken toch een lichte verharding ergens beneden in hem opkomen.

Neen toch. Goddank dat er weekendhonkbal aankwam. Go Red Sox. Overigens, naar het eerste studiogesprek tussen (de uitgeruste) Rob Jetten aan tafel bij Jeroen Wollaars wil ik heel graag gaan kijken. Héél graag. En deze durf ik ook wel aan: over zeven jaar is Rob Jetten, in de wandelgangen dan al tijden 'Rutte-Light' genoemd, onze premier en lacht zich hard en gezellig door het leven heen.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.