Opinie & Commentaar
AVROTROS

Eurosport en stilte…

foto: Eurosportfoto: Eurosport
  1. Nieuwschevron right
  2. Eurosport en stilte…

Voor velen is Eurosport op de televisie een welkome passering van de dag. Ik kijk me te pletter de afgelopen dagen omdat deze zender de US Open (tennis dus) uitstraalt en ik neem alle onvolkomenheden (en die zijn er bij bossen) op de koop toe om naar Flushing Meadows te kunnen kijken.

Het is net geen Tantaluskwelling, maar op enig moment van de dag/avond/nacht heb je het toch gehad met het geklungel van de geluidstechnicus waardoor je ineens en ongevraagd flarden Engels commentaar door de Nederlandse uitzending heen hoort, waarin je door van niets wetende commentatoren van het kastje naar de muur wordt gestuurd en als de studio-regisseur (waar dan ook) vier, vijf of zelfs zes verschillende plaatjes in één beeld voor je neerzet.

Je herkent niets, het levert niets extra’s op, je ergert je (als televisiemaker en als toeschouwer) aan de chaos in beeld en geluid en dan zoek je toch maar je bed op, hoewel er nog een interessante nachtwedstrijd uit New York aankomt.

Warwinkel

Het feit dat je de rechten hebt (zoals Eurosport dus) betekent toch niet dat je een nauwelijks te beschrijven warwinkel van geluid en beeld op de kijker mag afsturen. Wat betekenen die filmpjes waarin, tussen het tennis door, ineens etappes uit de laatst gereden Tour de France aan ons worden vertoond? Wie heeft dat bedacht? En vooral: waarom gebeurt dit? Wie tekent voor die keuze?

Soms klungelen de sprekers, die als commentatoren zijn ingehuurd, maar wat aan. Ze hebben geen idee van ineens ingestarte, korte vraaggesprekjes (die je zeker geen interview mag noemen) en maken een ratatouille van de meeste uitzendingen. Afgelopen donderdag won Kiki Bertens en verscheen ze ineens voor de camera en microfoon. De ondervrager sprak Nederlands. Prima gedaan, dacht ik blij, maar het gesprek was afgelopen voor je het wist, voordat Bertens een wezenlijk antwoord had kunnen geven. Was dat de bedoeling?

Ja, ik weet het, Eurosport moet kunnen bestaan en daarom worden er ook vele reclameblokken door de wedstrijden heen gevlochten, maar ook dat kan beter, scherper en gerichter. Kijken naar een avondje tennis uit New York levert heel wat chagrijn op dat vlak op en dat kan toch nooit de bedoeling zijn van die organisatie.

Het begrip 'kinderschoenen' komt bij me op. En dat terwijl de uitzendclub toch al enige tijd bestaat (opgericht 5 februari 1989). Nu echter een indrukwekkende staalkaart aan werkelijk grote sportevenementen alleen via dit kanaal zichtbaar is, wordt duidelijk dat televisie maken meer is dan de schuif maar opentrekken en 'God zegen de greep' te roepen.

Kijk, als je, op een verloren moment MLS-voetbal (ons voetbal dus) voorgezet krijgt, dan kan je eenvoudig volstaan met de afstandsbediening: weg ermee als je er niet in geïnteresseerd bent of als je het bepaald matige commentaar niet aan wilt horen. Nu echter met serieuze sportevenementen gewerkt wordt die niet op publieke zenders in West-Europa te zien zijn, moet je soms wel naar Eurosport gaan uitwijken en dat is niet altijd een pleziertje.

De uitzonderingen

Uitzonderingen? Jazeker. Hulde voor de dames Kristie Boogert en Mariëtte Pakker die, gesteund door hun eigen verleden als speelster en het feit dat zij tennis 'aanvoelen' en beiden tevens beschikken over voldoende woordkeus en taalkennis, veel goed maken waar hun mannelijke collega's er een zooitje van maken. De dames staan zo vreselijk ver verwijderd van de mannen dat je thans hoopt dat bij de komende grote wedstrijden je een vrouwenstem te horen krijgt. Overigens ken ik de heren niet bij naam en hoop ik dat ze de kans krijgen het vak goed te leren. Ik geef hen echter wel mee dat je daar een paar jaar over doet. Minimaal. Doet Eurosport niets aan de opleiding van mensen die graag commentator willen zijn of worden, vroeg ik me laatst af. Iemand die bekend was in dat metier antwoordde: "Neen, geen tijd voor." Triest.

Hetgeen me bij de wieleruitzendingen van Eurosport brengt. José Been is de veel feiten kennende vrouw die te veel praat en die bijzit Karsten Kroon soms tot diepe stiltes dwingt. Die stiltes voelen ijskoud aan en zijn te voorkomen als zij van me wil aannemen dat stilte ook een geluid is en dat je over de vele totaalshots helemaal niet hoeft heen te praten en dat je liefst wel het beeld volgt en niet lukraak allerlei wielerverhalen uit de verre coulissen los laat op je luisteraars.

Ja, ik heb respect voor de manier zij zich presenteert als kenner van het hedendaagse wielrennen en het enthousiasme waarmee ze te werk gaat, maar ook hier de vraag: hoe en waar en van wie heeft zij het vak geleerd? En ook: is er niemand binnen die organisatie die haar woordenvloed kan beteugelen? Afgelopen week kreeg Wilco Kelderman pech en verloor kostbare tijd. Jammer voor de man die goed aan het koersen was, maar Been maakte er een waar drama van met enorme verbale uithalen (waar ze en passant ook de renner Louis Meintjes in betrok, een van haar persoonlijke favorieten en dat moesten we iedere dag horen...) die op zijn minst niet passen bij gepassioneerd, ter zake kundig en vooral objectief en zeker niet nationalistisch getint commentaar.

Schreeuw om verandering

Commentaar geven is toch immers journalistiek bezig zijn... Of? Feiten graag en rustig blijven, zo moest ik altijd leren. Nogmaals: het lijkt me toch dat juist de leiding van Eurosport daarop aangesproken kan worden. Het feit dat vrijwel alle commentatoren en commentatrices vanuit de Nederlandse studio hun commentaar moeten plegen, is al geen 'pro' en vraagt, neen schreeuwt, om verandering. Dat het product dan duurder wordt... Ja, dat klopt, maar het is toch veel eerlijker (en beter) je personeel goed beslagen achter de microfoon te krijgen dan dat nu gebeurt.

Eigenlijk is dit een lieflijk geformuleerd verzoek annex klacht aan de leiding van Eurosport Nederland en Eurosport Internationaal gericht. Verbeter je in alles, maak echte televisie en niet het rommeltje dat deze zomer over ons beeld rolt. Jullie mensen verdienen een veel betere opleiding en zeker ook redactionele ondersteuning dan dat ze nu krijgen. Communicatie lijkt me ook een aardig sleutelwoord in dezen. Eurosport: jullie hebben de uitzendrechten, maar jullie hebben toch ook de morele rechten iets van jullie uitzendingen te maken.

En... Game, Schett en Mats is een prima formule; goed gemaakt en ik mis John McEnroe. Gaarne... 'The self appointed commisioner of tennis' for President.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.

Ster advertentie
Ster advertentie