De Slovenen zijn grootmeesters in verliezen

Dertien dagen lang waren ze meegereisd met de Tour-karavaan, dertien keer hadden ze een plek uitgezocht langs de route om de Sloveense coureurs te ondersteunen, en één in het bijzonder. Tadej Pogacar was voorbestemd deze editie van de Tour te winnen. Bij het Grand Départ in Kopenhagen twijfelde niemand eraan dat de jongeling in Parijs weer met de gele trui zou staan. Het liep anders, weten we inmiddels.

Altijd interessant om te zien hoe een groot kampioen een grote nederlaag incasseert. En hoe zijn volgers dat doen. Pogacar zelf toonde zich gedurende de Tour een ware gentleman. Hij was er als de kippen bij om zijn concurrent Jonas Vingegaard te feliciteren met een uitgedeelde uppercut. Dat deed hij met een lach op zijn gezicht. Na de laatste bergrit naar Hautacam zei Pogacar: "Ik kan de Tour niet op een betere manier verliezen. De beste man heeft gewonnen."

Pogacar mag de Tour dan hebben verloren, zijn woorden getuigen van klasse, respect en realisme. Ook daarom is hij zo geliefd bij zijn fans. Die staan er hetzelfde in. Ze zijn misschien wat minder uitbundig dan vorig jaar, immense teleurstelling of zelfs gelatenheid tref ik bij hen niet aan. Het is wat het is. Iemand anders was beter dit keer. Chapeau voor Vingegaard. En volgend jaar zijn er nieuwe kansen.

Natuurlijk, 'hun' Tadej en zijn ploeg zullen ongetwijfeld fouten hebben gemaakt. Zo had hij wel heel weinig ondersteuning van zijn ploeggenoten. En het blijft gissen naar de oorzaak van zijn slechte dag op de Granon. En misschien had hij de route naar de Tour wat anders moeten aanvliegen. Dus dat Pogacar er zijn lessen uit zal trekken, daar twijfelen de fans niet aan.

Maar, benadrukken zij, Pogi heeft nog een hele wielertoekomst vóór zich. Hij is er de man niet naar om bij de pakken neer te gaan zitten. Pogacar neemt zijn verlies, richt zijn blik op de toekomst en stelt nieuwe doelen. Eigenlijk, zeggen zij, is het niet normaal dat de hele wereld bij Tadej altijd maar rekent op winst. Kom op, een 23-jarige kan ook verliezen. Zij zullen Pogi steunen, door dik en dun, in goede en in slechte tijden. Omdat ze hem waarderen als sportman, en als persoon, die met beide voeten op de grond is blijven staan.

De oudere dame kijkt mij aan met een lach op haar gezicht. "Hij is gewoon een man. Nee, gewoon een jongen. Een perfecte jongen."