Tourcolumn: De wielerdromen van Jens

Jens is 10 jaar en met zijn ouders naar zijn eerste Tour de France gereisd. Hij kijkt zijn ogen uit. Zoveel mensen, zo’n groot spektakel. Hij draagt een shirt van Alpecin/Fenix en heeft een bijpassende pet op. Zijn grote voorbeeld: Mathieu van der Poel. Natuurlijk vanwege diens prestaties. Meer ook vanwege zijn uitstraling. Mathieu kan alles. Mathieu is cool. Jens wil als Mathieu zijn. Zelf doet hij naast fietsen óók aan mountainbiken. Trainen doet hij twee keer per week, en als het even kan, fietst hij daarnaast nog met zijn ouders.

Wat hád hij Mathieu graag zien rijden in de Tour. Wat wás hij graag naar de startplaats gegaan om een handtekening van zijn idool te scoren. Maar Mathieu heeft de Tour inmiddels verlaten. Jens had er al een beetje voor gevreesd. “Hij was een paar etappes niet helemaal van goede wil. Maar ook weer wel”. Wat Jens eigenlijk wil aangeven is dat VDP zich deze Tour niet echt top gevoeld heeft. En dus ging Mathieu naar huis.

Dat is enorm balen voor de grote fan. Maar wat het leven van een 10-jarige zo fijn maakt, is dat hij onbegrensd kan dromen. Wat zou Jens graag een keer een trainingsrondje met Mathieu doen. Gewoon een ritje rijden samen met z’n grote held. Dat zou toch supercool zijn.

Jens heeft nog een droom: wielerprof worden. En dan meedoen aan dit immense circus. Volgens Jens toch zeker “de grootste wedstrijd van Europa”. De twinkeling in zijn ogen als hij praat over de Tour of over VDP is onmiskenbaar. Als ik iemand toewens dat zijn dromen ooit werkelijkheid worden, dan is het Jens.

Stel je voor, dan staat hij over een jaar of 15 bij het Grand Départ op het podium, terwijl hij wordt voorgesteld aan het publiek. Mathieu van der Poel is inmiddels als veertig-plusser met wielerpensioen. Misschien dat Jens dan op het podium nog eens terugdenkt aan dat moment 15 jaar eerder op de flanken van de Col d’Aspin. Het moment waarop hij zijn dromen de vrije loop liet voor de microfoon van NOS Radio Tour de France.