De voetbalwereld rommelt weer even

Als je een soort mens onaangeraakt moet laten, vind ik, dan zijn dat stewards. Dat zijn vaak eerzame huisvaders en mensen die, omdat ze iets “positiefs” willen bijdragen aan de voetbalmaatschappij een kazuifel aandoen en zorgen voor orde en een beetje regelmaat. Dat zijn mensen die met hun rug naar de wedstrijd toe zitten en het rapaille in de gaten houden: waarschijnlijk voor twee koppen koffie en een broodje kaas.

Van zulke mensen moet je met je handen afblijven; hen past slechts respect voor wat ze doen.
Omdat die verrotte voetbalwereld zelf zijn meubels niet weet te redden, moet men terugvallen op goedwillende fans die in de vuurlinie durven te staan.
Als je er goed over nadenkt, is het eigenlijk te gek, maar in de voetbalwereld is niets te gek.

Ik las dat AZ-trainer John van den Brom door zijn spelers is beboet omdat hij het veld afgestuurd werd.
Waarom?
Omdat hij vond dat de scheidsrechter bij het duel AZ-Ajax een Ajax-speler een tweede gele kaart had dienen te geven.
Het leuke is nu dat Van den Brom daar helemaal niet over gaat. Hij moet zijn selectie een beetje behoorlijk laten voetballen en moet verder insinuerende opmerkingen achterwege laten. Hij maakt niet uit wat scheidsrechters doen, hoewel je tegenwoordig vaak van die overkokende mannetjes ziet die van de coachbank opstaan en dan op de “vierde man” of de scheidsrechter direct verbaal gaan bewerken.
Hou op met dat vergif en roep nou niet dat dit iets is dat binnen het voetbal “bon ton” is.
Dat is het niet.
Het is een verwording en een heleboel van die coaches van tegenwoordig balanceren voortdurend op het randje van het toelaatbare.
Dus? John van den Brom?
Simpel gesteld: hij dient een voorbeeld voor spelers en heel AZ te zijn, maar zijn “schijtert” aan het adres van Van Boekel geeft precies aan hoe zijn manieren zijn.
Van den Brom zei dat hij het woord in “emotie riep”.
Hij voegde eraan toe dat hij er spijt van had.
Dubbel sneu.
Slechte trainer-coach dus.
En dat weet hij waarschijnlijk ook wel, want hij voegde eraan toe dat hij zulke uitglijders wel meer zal maken in de toekomst.
Dat laatste is pas een trieste opmerking.
Hij kondigt nu dus al aan dat hij recidivist zal zijn.
Inderdaad: geen zelfcontrole, maar wel een beetje zelfkennis.

Zo zag ik coach Van Bronckhorst van Feyenoord ook nog even zijn gelijk gaan halen bij de scheids in de wedstrijd tegen het altijd lastige Go Ahead. Van Bronckhorst wenste nog meer extra minuten te spelen en maakte dat de scheidsrechter duidelijk op niet echt prettige wijze.

Ook hier geldt: dat maakt de scheidsrechter uit. Van Bronckhorst dient zijn spelers beter in vorm te hebben en kreeg 95 minuten om tot scoren te komen.
Dat was niet voldoende en toen begon hij alsnog te mekkeren.
Ook hier: geen blakend voorbeeld van “Hoe hoort het eigenlijk?”

Je komt zo soms in weekenden uit waar de coaches te fel hun eigen onvermogen staan te verdedigen en behalve dat het niet hoort is het ook geen doodzonde.

Bij sport (en dus ook bij voetbal) hoort iets van gekanaliseerde beheersing en de mensen die zulks bezitten reken ik tot de toppers in de sport.
Mekkeren, afdingen, schelden, zeuren…het heeft geen pas voor dat bataljon coaches om het te doen.
Het past niet in de sport, het past in een patjepejerbestaan en geen enkele van die mannen wil toch dat plakplaatje opgeplakt krijgen.

Of?
Of is het al zo ingeburgerd dat het een status normale in de voetbalwereld heeft verkregen.
Dan heb ik waarschijnlijk wat gemist. En dat verklaart in ieder geval waarom ik veel, heel veel minder naar voetbal ben gaan kijken de laatste tien jaar.
De sport op zich is geweldig leuk, de mensen die eromheen betrokken zijn, dienen zich te vergewissen van hun maatschappelijke taken.

Coaches schelden en vloeken niet, coaches coachen.

Mart Smeets bespreekt elke maandag om 14.30 uur het sportnieuws op NPO Radio 1 in Radio EenVandaag.