Vertrouwen in banken is allang verdampt
- Nieuws
- Vertrouwen in banken is allang verdampt
‘Schikking ING verkleint vertrouwen in banken,’ zo kopte De Telegraaf afgelopen dinsdag. Aan het woord is econoom Rens van Tilburg, directeur van het Sustainable Finance Lab. Onderwerp is het nieuws dat de ING strafvervolging van zijn personeel heeft afgekocht. Medewerkers van de ING zouden niet genoeg opgelet hebben waardoor criminelen via de bank miljoenen euro’s konden wiswassen. ‘De bankensector vreest deuk in vertrouwen door witwasschandaal ING’ kopt NOS.nl nog eens samenvattend.
Ik snap daar dus niets van. Wat je niet hebt, kan niet worden verkleind, noch worden gedeukt. De grote Europese banken hebben de afgelopen jaren stelselmatig laten zien schijt aan alles en iedereen te hebben. Schijt aan de belangen van de kleine spaarders, die steeds minder geld voor hun spaarpotje krijgen, maar steeds meer mogen betalen voor diensten die voortaan alleen nog maar online te regelen zijn. Fijn voor oudere mensen of mensen die moeite hebben zich in onze informatiesamenleving te handhaven.
Schijt aan het common good, het gemeenschappelijk belang van de gehele Nederlandse samenleving, die gediend is bij banken die er voor de burgers zijn, in plaats van het vergroten van de eigen perverse salarissen. Die weliswaar ver boven de toch al riante Balkendende-norm uitkomen, maar via ingewikkelde juridische constructies toch lijken te kunnen en mogen bestaan.
Liegbeest
Schijt aan elke vorm van authentiek en ethisch handeldrijven, maar eerder bekommerd om beeldvorming, mooipraterij en luchtfietserij. Zoals de Rabobank die afgelopen week door Wakker Dier is benoemd tot ‘grootste liegbeest’ van 2018 vanwege hun leugenachtige reclame over dierenwelzijn Growing a better world, aldus de Rabo-reclame. Ja, als je een dikverdiendende, blanke bankdirecteur bent, maar niet als je een arme boer bent die nauwelijks zijn hoofd boven water kan houden in de jungle van wetgeving en uitknijpfinanciering. En al helemaal niet als je een koe of varken bent die door de Rabo verstrekte centjes in een geautomatiseerde death machine wordt vermalen.
De Libor-affaire, waarbij Europese banken (waaronder de Rabo) de internationale rentestand manipuleerden voor eigen gewin. Het derivatenschandaal, waarin domme consumenten door hebberige bankemployees in het moeras van onbegrijpelijke financiële afvalproducten werden gelokt. Het Icesave-debacle waarbij ontelbare burgers hun spaargeld in rook zagen opgaan omdat ze durfden te geloven op de dode, blauwe ogen van hun bankiers. De kredietcrisis van 2008 waardoor ontelbare huiseigenaren opgescheept zitten met een onbetaalbaar hoge hypotheek, vertrekt door de op de menselijke hebberigheid mikkende bankiers.
En nu vreest de bankensector dat consumenten het vertrouwen wel eens kwijt zouden kunnen raken? Dat vertrouwen, heren en dames bankiers, is al lang verdampt.
