The show must go on…

Kijk, in het Verenigd Koninkrijk zijn velen helemaal maf van het kerstvoetbal waardoor alle First Division-ploegen reizen en spelen en reizen en spelen. De televisie zendt al die wedstrijden naar de Britse huiskamers waar in clubtenue gehulde supporters met bier en goede moed toekijken hoe hun favoriete ploeg het doet. Heus, je kunt in de laatste week van het jaar vierkante ogen krijgen als je een beetje voetbalfan bent.

Het gevaar dat grote, belangrijke ploegen te veel 'positieve' spelers aan boord hebben, dreigde even aan het begin van deze week, maar het is nu even stil vanuit Albion. Geen extra besmette spelers? Het zou kunnen, maar het zou ook het omgekeerde kunnen zijn: nog meer besmette spelers en dan? De stilte tot nu toe is knetterend.

De show moet inderdaad doorgaan. Het kijkglas moet vol zijn, de reclameblokken zijn verkocht, op televisie-personeel wordt, net zoals op de spelers, een geweldige druk gelegd, want ook zij moeten dag na dag in de weer om deze lange kerstséance goed in beeld te brengen.

Ongelooflijk aantal wedstrijden

De Britten kennen dit bestaan al lang; de laatste week van het jaar is het 'soccer everywhere' en daar kan geen andere sport tegenop behalve het vrij platte dronkemansgebral rond de ook zeer populaire dart-wedstrijden.

Ja, je mag zeggen dat de heffe des volks in Great Brittain, zich opmaakt voor een bijna ongelofelijk aantal voetbaldagen. Of omikron de volgende week nog zal gaan storen is zeer de vraag en welke virologen gaan dan op televisie roepen dat het voetbal geen doorgang kan vinden?

Voor de gein heb ik naar het voetbalprogramma gekeken. Morgen, Tweede Kerstdag breekt het open: de voetbalbuis, met 5 wedstrijden. Maandag zijn er drie. Dinsdag zes wedstrijden. Woensdag weer vijf wedstrijden. Donderdag zes Engelse ontmoetingen en een (als toetje) uit Portugal. Op vrijdag de 31e mogen alle spelers van Britse clubs thuis zijn en gezellig doen, hoewel het ook bekend is dat die spelers op zondag 1 januari de wei in moeten, gevraagd is op oudejaarsavond naar het spelershotel te komen en daar voldoende nachtrust te pakken.

Om de diep verslaafden toch nog een shot soccer te geven, zendt men in Engeland vanaf kwart over drie in de middag de wedstrijd Valencia-Espagnol uit. Ik hoop niet dat ik voetbalfans op de tenen gaan staan als ik zeg: wie wil dat, op die dag, op die tijd in hemelsnaam zien? Hoe verslaafd moet je dan niet zijn?

Op die eerste januari zijn er slechts twee wedstrijden (gaap): Arsenal tegen Manchester City en Chrystal Palace tegen West Ham United. Wedstrijden die met een katerblik zullen worden bekeken. Op zondag 2 januari wordt het Britse bal geopend met een vastigheidje. In Schotland schoppen de mannen van Celtic en Rangers elkaar dan onder de grond en die wedstrijd begint echt op 12.00; op de grens van ochtend en middag, maar als je toch al een paar dagen brak bent, dan maakt dat ook niets meer uit. Je kan, in pyjama als je dat wilt, tot elf uur ’s avonds aan een stuk door naar voetbal blijven kijken; de onderscheiden uitzendclubs (Sky Sport football, La Liga TV, BT Tv, Amazon Prime Video, BT Sport 3, Celtic TV) rijden elkaar niet in de wielen en op deze manier krijgt de soccer-junk precies wat ie wil, verdienen de tv-zenders flink geld en kunnen vele, vele minuten reclame over de schermen schieten, hetgeen dan wel weer een vervelende bijkomstigheid is.

O ja, op maandag 3 januari staan er, of het de gewoonste zaak van de wereld is, een Schotse, een Britse en drie Spaanse wedstrijden op de Britse zenders geprogrammeerd. Ja, op maandag…

Dat betekent dus 42 (ja, dat staat er: twee-en-veertig) wedstrijden in 9 dagen. En er zijn mensen die ze allemaal willen zien. Zonder grote huisruzies, echtscheidingen of uit-huis-plaatsingen.

En ja, de huisdieren worden licht verwaarloosd en 'the missus' moet maar even wat anders gaan doen die dagen, nietwaar? En van een fraai liefdesleven is even een weekje geen sprake…wordt wel ergens in de zomer wel weer ingehaald als ze met vakantie in Torremolinos zijn…

O, wacht even, er komt nu ineens een erratum uit Engeland door. Twee wedstrijden zijn afgelast vanwege het feit dat er te veel spelers van de vier ploegen positief reageerden bij testen. Het betreft Liverpool-Leeds United en Wolverhampton Wanderers-Watford. In de hoop dat het Britse publiek over deze zware klap heen kan komen.

NBA

In de USA is het op Eerste Kerstdag Bonanza. Vijf NBA wedstrijden en een paar krakers van NFL games houden zo ongeveer 40 procent van het land aan de buis.

Die basketbalgekken kunnen (ahum) ook in Nederland genieten van al die wedstrijden, die, in serie gespeeld worden en uitgezonden worden bij ESPN Sport. De ene wedstrijd begint als de voorganger afgelopen is, etc etc.

En wij?

De Radetzky Mars uit Wenen mag je op 1 januari niet missen, wij krijgen in de laatste decemberweek een hoop gefrustreerd schaatsvolk uit Heerenveen te zien en…dan hebben wij altijd nog het schansspringen.

Oude oliebollen

Ik heb die uitzending, op 1 januari jarenlang moeten aankondigen vanuit Hilversum. Ik hield daar rekening mee: meteen om twaalf uur (en soms nog vroeger) naar bed op 31 december, treintje naar Hilversum, ietwat oude oliebollen en lauwe champagne en met zeven mensen de uitzending doen. Aan de andere kant van de lijn zat dan eerst Kees Buurman, later Herman Kuiphof, daarna een eeuw lang Evert ten Napel en tegenwoordig de jonge Ayolt Kloosterboer. Dit jaar geeft hij verslag vanuit Hilversum, heb ik begrepen. Juist: coronaproof werken heet dat.

Wat wij, min of meer nuchtere Nederlanders, met dat schansspringen hebben, is me overigens een Gods raadsel. Niemand hier achter de dijken weet wie daar naar beneden glijden en hoe die Vierschansentoernooitelling (woord van het nieuwe jaar) in elkaar zit, weet ook helemaal niemand in ons land.

Vroeger keken we dan naar de kijkcijfers en zagen tot onze knetterende verbazing dat een paar miljoen mensen, waarschijnlijk ook allen op zijn minst brak, op de bank hadden liggen kijken.

Nogmaals: wie dat snapt mag het zeggen.

Merry Christmas voor een ieder.

En wilt u een tip? Speel eens het nummer 'Just like Christmas' van de Amerikaanse groep Low.

Eigenlijk heeft het liedje geen zier met kerst te maken en gaat het over een treinreis naar Oslo, maar ach, het is zo’n mooi liedje.