Loonslaven in donkere dagen

Waar de voetballers in Nederland blij zijn met de z.g. winterstop, rennen ze in de UK door tot ze erbij neervallen. Het woord 'winterstop' bij ons is trouwens ook wel toe aan vernieuwing, nietwaar? We gebruikten het bij ons om ooit aan te geven dat een potje betaald voetbal op een bevroren en verhard veld of in de sneeuw niet paste in het levenspatroon van deze professionele sportlieden.

Spelen in de winter?

Sinds we geen winters meer hebben en sommigen nog in korte broek door de stad lopen gaat het verhaal van onbespeelbare velden en heftige kou niet meer op. Ik herinner me overigens ook dat een klein nevenfacet bij het kortelings stoppen in de december- en januarimaanden was dat er wedstrijden gestaakt konden worden omdat het opstandige deel van het publiek de spelers en het goedwillende deel van de toeschouwers konden gaan bekogelen met sneeuw- en ijsballen. Echt waar.

Onze voetballers nemen de kerst vrij, doen sociaal of laten hun huis leegroven (Steven Bergwijn van PSV. Hij looft overigens 10.000 euro uit voor tips over de inbrekers) en vertrekken vervolgens naar de zon. Trainingskampen in Spanje, Portugal, Malta, Turkije of nu nog verder richting warmte (en veel geld) in de oliestaten zijn normaal geworden.

Dus: de competitie stopt, een erfenis van het winterse weer dat we niet meer kennen, trainers hier roepen om het hardst dat hun spelers dringend aan rust toe zijn en de tere zieltjes van de voetballers mogen ergens in lekkere oorden gemasseerd worden.

Premier League

En dat gebeurt dus terwijl die rustnemende voetballers van ons in hun hotelkamers elders liggen te kijken naar wedstrijden van hun collega’s van de Premier League; de wereld is immers voor televisiebeelden geheel geopend. Die van ons zien dan volle stadions, hartstochtelijk publiek dat, vaak goed ingepakt, hele leuke, doelpuntrijke wedstrijden meemaakt om twee dagen later weer terug te komen. Vier wedstrijden in acht dagen is de gewoonste zaak van de wereld in de UK.

Die van ons laten elders een kapper, een pedicure en manicure en ander vakvolk in de kamer langskomen of verspelen en winnen leuke zakcentjes in de stille momenten van de voetbaldag als er gekaart wordt. Het is immers winterstop. Tijdens dat kaarten bespreken ze de wedstrijden van Liverpool, Newcastle of Chelsea. Zijn ze dan nieuwsgierig, jaloers of hoe zit dat?

It’s late in December and football rules

Ieder jaar weer klagen ze in GB over het aantal te verspelen wedstrijden, nu ook weer. Schreeuwlelijkje Mourinho heeft koud een nieuwe club of hij staat alweer op de tafel en slingert zijn kritiek de wereld in: het is een schande dat zijn Tottenham zoveel moet spelen en zo vaak met geblesseerde of geschorste spelers te maken heeft en blablabla. In de laatste week van het jaar is dat altijd een item voor de internationale sportpers en altijd weer komen er interessante bespiegelingen en juiste of tergend onjuiste analyses naar buiten, maar er verandert helemaal niets aan de speelschema’s van de Britse ploegen.

It’s late in December and football rules…las ik ooit. De brave burger die snipperdagen heeft genomen, kan zijn lol op met die werkelijke tsunami aan wedstrijden, de kijkcijfers van de Premier Leaguewedstrijden stijgen nog steeds, de reclame-inkomsten verdubbelen, er treedt nauwelijks verzadiging op bij de kijkers en zo wordt het januari en zitten de clubs met gemiddeld drie tot vijf geblesseerden in de ziekenboeg en roept iedereen "moeten we deze manier van spelen eens niet tegen het licht gaan houden?" Ieder jaar gebeurt dat, nooit komt er een verandering, want, en nu komt het, het financiële plaatje voor de clubs –en dus de spelers- is zo gunstig dat juist dit aspect als leidend wordt gezien en daardoor voortgezet wordt.

Same old story

José Mário dos Santos Mourinho Félix, GOIH heeft natuurlijk wel een punt dat er te veel gespeeld wordt, niet alleen door zijn spelers, maar door iedereen. Zijn huilie-huilie verhaal is ook al jaren bekend en lijkt wat dat betreft op de eerste drie van de Top-2000 bij ons: same old story. Bohemian Rhapsody. Is het te eenvoudig om te stellen dat het allemaal alleen maar een geldkwestie is?

Mijn opa had het vroeger 'De schuld van het kapitaal' genoemd, mijn vader had gekozen voor 'De rijken bepalen nou eenmaal' en mijn kinderen halen er hun schouders over op. Ik? Er bestaan grenzen aan de fysieke vermogens van sportende mensen. Volgens insiders worden die bij de voetballende Britten al overschreden, maar kijken clubmensen even de andere kant op als uit medisch-wetenschappelijke hoek daarover gepraat wordt. Niet alleen fysiek is de veelheid aan wedstrijden een opgave, ook psychisch mag volgens insiders een vraagteken achter dit speelschema worden gezet, maar ook daar wordt te snel gezegd: "Die jongens verdienen zakken vol geld, die moeten niet klagen, maar spelen." Het verdienen van zakken vol geld mag geen excuus zijn voor sporters om niet na te denken over hun beroep. Of is dat een te nuchtere zienswijze van een buitenstaander?

Rustdagen

Ik kom uit een sport waar het toernooi om het EK in 12 dagen wordt afgewerkt. Soms speel je 3 dagen achtereen: niemand klaagt en ja, er vallen natuurlijk eerder mensen met blessures uit. Maar het spelen van negen wedstrijden in 12 dagen is bij basketballers gewoon. Het grote verschil tussen voetbal en basketbal (of volleybal, handbal of hockey) is natuurlijk dat die 'andere' sporten de gelegenheid aan coaches/trainers geeft door te wisselen in hun wedstrijden, zodat er geen 100% belasting plaatsvindt.

Er bestaat een interessant cijfer van de Nederlandse hockeyploeg: zij speelden hun laatste WK met vijf wedstrijden in 15 dagen. Geen probleem. Bij het laatste WK voetbal speelde Nederland zeven wedstrijden in 28 dagen; hockeyers hebben dus bepaald minder rustdagen dan voetballers. Hun absolute speeltijd per wedstrijd is ook minder en zij kunnen dus wisselen, waardoor je spelers de kans geeft te herstellen gedurende de wedstrijden.

Bij het volleybal, waar je nooit de lengte van een wedstrijd weet (net als bij tennis), komen deze problemen ook jaarlijks voor in de bespiegelingen rond kampioenschappen. Daar, in die sporten, sneuvelen op het laatst ook spelers en speelsters door een te grote belasting (geestelijk en lichamelijk) en klinkt rond grote toernooien ook wel eens een noodkreet uit b.v. de medische hoek.

Gezondheid van spelers

Volgens mij is er ooit een decreet losgelaten door de UEFA waarin gesteld wordt dat er tussen twee officiële wedstrijden minimaal twee etmalen moeten liggen. Dat geldt voor iedereen en dus ook voor de Britten en ook voor Mourinho, hoewel er ook gesteld wordt dat de Premier League-bazen het ook goed vinden dat je op maandagavond en vervolgens op woensdag laat in de middag speelt. Dat heet door de vingers zien…

Het is niet juist altijd maar te wijzen op het feit dat de betrokkenen in de Premier League er zoveel geld mee verdienen en dat ze hun kop maar moeten houden en niet moeten janken dat ze zoveel spelen. Geld kan en mag nooit de drijfveer zijn in dezen; het gaat primair over gezondheid van de spelers en zelfs mensen die puur op het geldaspect wijzen, moeten dit toch kunnen begrijpen.

Mismanagement

Mourinho klaagde er 2 dagen geleden over dat hij te weinig spelers heeft om zijn selectie door deze kerst-nieuwjaarsweken te trekken. Hij heeft meer klassespelers nodig. Dan heet zulks mismanagement van de betrokkenen van Tottenham en anders niet. Iedereen in GB kent het voetbalschema van de laatste week van december en iedereen weet dat je niet met elf stoere mannen deze klus kunt klaren. En roepen dat dit wedstrijdschema de betrokken clubs en spelers veel, heel veel geld oplevert, is m.i. ook een verkeerde aanvliegroute voor het probleem. Geld maakt niet gelukkig en heel veel geld in dezen ook niet.

De dooddoener dat de betrokken spelers in twee wedstrijden meer verdienen dan een gemiddelde Brit in een heel jaar, draagt qua cijfers waarheid in zich, maar over de morele inhoud valt een hoop te bedenken en te bespreken.

Zelfvernietiging

In de USA verdient LeBron James ongeveer een miljoen dollar per wedstrijd, salaris en reclame-inkomsten bij elkaar opgeteld. De NBA speelt 82 wedstrijden in 7 maanden en spelers daar vliegen ook door de kerstnacht in hun chartertoestellen om naar de andere kant van het land te reizen voor weer een kerstgalawedstrijd. Ook daar scoren die wedstrijden hoog voor de televisiestations.

Vicieuze cirkel? Misschien. Maar James is al wel zo slim aan 'load management' te doen en eens in de 2 weken een wedstrijd te missen. Om niet aan zelfvernietiging te doen… Ergens moet een groot denker opstaan en hier een prachtige verhandeling (en een oplossing) over kunnen neerleggen die voor iedereen begrijpelijk is. Ook in het land van Boris Johnson.

En begin dus nooit alleen maar over geld…

PS. GOIH is een Portugese ridderorde (Orde van Prins Henry de Navigator). Waarschijnlijk was deze prins niet zo eigenwijs/ijdel/vervelend/scherp/gelijk hebberig/vakbekwaam/soms geestig als de Portugese voetbaltrainer van Tottenham Hotspur.