Op de achterbankjes

De fractievoorzitters debatteren druk over hoe het verder moet met de formatie. Ondertussen is Wouter Koolmees bezig met andere dingen. Vanaf de publieke tribune zie ik hoe hij de fractievoorzitters af gaat die niet aan het woord zijn. Geconcentreerd maakt hij aantekeningen op een papiertje. Er worden namen opgeschreven en streepjes gezet. Heel geheimzinnig allemaal.

Het blijkt om een bedankje voor de vertrekkend informateur te gaan. Edith Schippers zwaait af na dit debat en verdient een mooi gebaar, vinden ze in de Kamer. Helemaal omdat haar baan liefdewerk is en een hoop gedoe met zich meebrengt. Koolmees heeft dus een klusje tijdens de besprekingen. Hij wel.

Zaalvulling

Het merendeel van de Kamerleden fungeert als zaalvulling. Wanneer de fractievoorzitter spreekt is het bedoeling dat de zetels achter hem gevuld zijn. Het moet uitstralen dat je een hoop mensen achter je hebt staan. Dat je er toe doet. De aanwezigheid is niet verplicht, maar als je geen andere afspraken hebt, wordt je in de zaal verwacht. Bij dit soort vergaderingen zit de zaal daarom vaak bijna vol.

Helaas valt er verder weinig te beleven voor het gemiddeld Kamerlid. Een paar confidantes bemoeien zich actief met het debat. Vaak zit naast de fractievoorzitter de belangrijkste vertrouweling en een of twee mensen op het bankje erachter. Helemaal achterin de zaal zitten dan nog spindoctors. Zij mogen meedenken over de debat-strategie en intelligente interpellaties. Als gemiddeld Kamerlid kun je hoogstens wat tips naar de rechterhand sms'en.

Geen Corvee

Toch is het ab-so-luut geen corvee, dat zaalzitten. Een Kamerlid is een politieke junk, per definitie. Ze genieten van debatten. Tenminste, die zitten er tussen. Zohair El Yassini van de VVD bijvoorbeeld. Hij was voor zijn Kamerlidmaatschap zelfs op de publieke tribune te vinden bij spannende debatten. Farid Azarkan zegt dat hij speciaal voor dit debat naar de Kamer is gereden. Het is alsof je op de eerste rij mag zitten bij een mooi toneelstuk of spannende voetbalwedstrijd. Het is genieten én leren van de meesters.

Die wedstrijd vergelijking gaat goed op, zeker voor Selçuk Öztürk van DENK. Als een soort Mart Smeets becommentarieert hij de debatten vanaf zijn zetel. Hardop analyseert hij de strategie van Wilders en probeert hij Lodewijk Asscher te ontmaskeren, soms tot ergernis van zijn collega Kamerleden. Daar is hij heus niet de enige in. De PVV heeft met Martin Bosma een eigen analist in huis, die ook goed verstaanbaar de sprekers recenseert.

Maar wat ze ook zeggen, echt niet iedereen is zo geïnteresseerd. Als je op de tribune zit kun je over ieders schouder meekijken. Je ziet druk doedelende VVD’ers, een WordFeudende Henk Krol of Thierry Baudet die demonstratief een boek leest. Andere groepjes Kamerleden ginnegappen wat. Maar verreweg de grootste groep backbenchers zit braaf huiswerk te maken. Tijdens de zitsessies worden dikke rapporten doorgeploegd, de kranten doorgenomen en de twitterfeed bijgewerkt. Eigenlijk let iedereen vooral bij de eigen fractieleiders op. Dan roffelen ze instemmend op hun bankjes als morele steun.

Kortom je kunt maar beter wat om handen hebben als je in die grote zaal zit. Zeker de fractieleiders kunnen uren achtereen doorpraten. Wouter Koolmees had het daarom mooi voor elkaar, nog met een goed doel ook.

David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV