Glamourrechts

Knappe dames in designerjurken en mannen in goed gesneden pakken claimen hun plek in de spotlights. Nieuws rechts rammelt aan de deur. In de hele westerse wereld staan verse gezichten voor de microfoon. Ze zijn jong, populair en komen goed uit hun woorden. En allemaal verkopen ze een onversneden conservatief geluid.

Het is schrikken voor de generatie van Farage en Le Pen. Politici als Wilders liepen wichelroedes naar hun electorale goudpot. In maatkostuums die zo uit een ANWB-winkel kunnen komen kijken ze naar de onderklasse. Naar de vergeten groep. Schreeuwend als patjepeeërs duiken ze de debatten in. In de hoop zo een herkenbare man of vrouw van het volk te zijn. Met hun parlementariërs stralen ze maar één ding uit; wij zijn de vleesgeworden volksbuurt op het pluche. De nieuwe spelers doen dat anders.

Baudetten

Kijk naar Baudet en zijn Forum voor Democratie. Hij lapt alle wetten van Wilders aan zijn laars. Hij zoekt naar de camera’s en duikt op in alle talkshows. Uit zijn mond geen straattaal als kopvoddentaks, maar eigentijds latijn. Thierry is niet de man van het volk, maar een intellectueel met bravado. Dat slaat aan en niet alleen in Nederland.

In de hele westerse wereld duiken baudetten op. Jonge mensen die houden van luxe en de culturele identiteit tot stokpaard hebben gemaakt. Ze weten hoe je de media bespeelt. Ze houden van de camera en die liefde is wederzijds. Daarnaast is zijn ze de eerste generatie die opgroeide met het internet. Dit zijn mensen die weten hoe het web werkt en die kennis uitbuiten.

Marion, Jens en Jimmie

Kijk bijvoorbeeld naar Frankrijk. Marine Le Pen is weliswaar de presidentskandidaat van Front National, maar de opvolger draait al warm. Marion Maréchal-Le Pen heet ze, een nichtje van Marine en kleindochter van Jean-Marie. De jongedame, door Sarah Palin al tot nieuwe Jean d’Arc gedoopt, is met haar 27 jaar nu al een kracht om rekening mee te houden. Ze is het jongste Assembleelid ooit en wordt op handen gedragen door ultraconservatief Frankrijk.

Ook in Duitsland staat al zo’n iemand klaar; Jens Spahn. Hij is het 36-jarig talent uit Merkels CDU. Een man die “oranje boven” twittert als Nederland met Turkije in de clinch ligt. Vorige maand stelde hij nog een officiële moskee-registratie voor en wil dat iedere imam zijn preken in het Duits vertaalt. Hij is jong, populair, homo en hamert op Duitse normen en waarden. Zo vindt hij dat Merkel de humanitaire argumenten te zwaar heeft laten wegen tegenover de Duitse cultuur. Nu al wordt hij de bondskanselier van morgen genoemd. Daarnaast staat hij te boek als de pitbull van de toch al bloeddorstige Finanzminister Schäuble.

Maar je moet naar Zweden voor het meest succesvolle voorbeeld van deze school. Jimmie Åkesson loopt voorop in de conservatieve avant-garde. Zijn Zweden-Demokraten zijn nu virtueel de grootste partij van het land. Vlak na de aanslag in Stockholm scoort hij 27,2 procent van de stemmen in de peilingen. Met zijn anti-immigratie standpunten en harde uitspraken is hij geliefd in een geschokt land.

Fortuyn

Alle vier belijden de ideeën van de generatie-Wilders, maar ze doen nog het meest denken aan de glamourpolitici van begin deze eeuw. Als Fortuyn en Berlusconi genieten ze van de spotlights en koketteren ze met kennis en weelde. Deze dertigers kiezen bewust voor een elite-uitstraling. Want als Trump ze iets geleerd heeft, is het dat je niet volks hoeft te zijn om toch het volk achter je te krijgen.

David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV