Vaderlandslievende films vertonen: zo zou de agenda eruit zien in de Nederlandse bioscoop
- Nieuws
- Vaderlandslievende films vertonen: zo zou de agenda eruit zien in de Nederlandse bioscoop
In China wordt de nationale trots je de komende tijd door de strot geduwd. Bioscopen worden daar namelijk verplicht films te tonen waarin het land, de partij en het socialisme centraal staan. Stel, we voeren dit systeem ook in Nederland in, welke films staan er dan op de agenda? In De Nieuws BV deelt regisseur Jean van de Velde een lijstje.
Video niet beschikbaar
In Zuid-Korea werken ze al een poosje met een soort quotum, een bepaalde hoeveelheid films die daar te zien is moet van Zuid-Koreaanse makelij zijn. En dat resulteerde in 2019 zelf in een Oscar voor de film Parasite, van Bong Joon-ho. "Laten we dan beginnen bij Fanfare van Bert Haanstra (1958). Dat is Nederland van origine. Polderen ín een polderlandschap. Dus onze natuur, en ons lievelingsmodel uit de politiek gevangen in een film. Als je deze film ziet, weet je hoe Nederland ooit was", zegt Van de Velde.
Dertien jaar later liet de Nederlandse film zich van een heel andere kant zien, met Wim Verstappen's "Blue Movie". "Nederland zoals Nederland zich graag naar buiten portretteert. Open, vrij, dwars. Ook bijvoorbeeld Turks Fruit, van Paul Verhoeven, deed hier een paar jaar later een duit in het zakje."
Een divers perspectief
"Verhoeven deed een paar jaar later met Soldaat van Oranje iets anders. Het liet Nederland zien zoals we onszelf graag zien. Nobel, strijdvaardig. Iedereen in het verzet. Of dat beeld klopt, daar kan je over twisten natuurlijk, maar ook dat is Nederland." Om Nederlanders nog meer te begrijpen, is humor belangrijk. Van de Velde noemt Joep Meloen, maar ook Filmpje en Shouf Shouf Habibi, waarbij de laatste eigenlijk als eerst Nederland laat zien in een wat meer divers perspectief.
Over zijn eigen All Stars komt Van de Velde tot een opvallende conclusie: "In eerste instantie dacht ik dat het over een universeel thema ging: Vriendschap. Maar toen er internationaal remakes kwamen, bleken regisseurs moeite te hebben met één specifiek punt. In landen als Engeland en Japan is het bijvoorbeeld ondenkbaar dat, zoals in de film, leden van alle sociale klassen in één en hetzelfde voetbalteam zitten. Daar is in Engeland alles nog veel te hiërarchisch voor. En in Japan hoort een voetbalteam vaak nog bij een bedrijf of een fabriek. Dus voetbalteams waar een advocaat linksback staat, een bakker op goal en een vuilnisman in de spits, dat is misschien wel Nederland ten voeten uit."