Aan de verkeerde kant van de geschiedenis

Wat mij opvalt is dat mensen zich wel heel erg haasten om zich in een kamp te scharen, in de angst niet aan de verkeerde kant van de wereldgeschiedenis te belanden. In discussie gaat het meestal over feiten benoemen, maar het woord ‘feit’ is flink aan devaluatie onderhevig de laatste tijd.

Zelf weet ik het allemaal nog niet zo goed. Ik neem me in ieder geval voor om voorlopig naar beide kampen goed te luisteren. Een moslim ban? Klinkt niet ongeloofwaardig, gezien zijn uitspraken gedurende zijn verkiezingscampagne. Maar als je het uitlegt als een voorlopige (negentig dagen) ban van inwoners van zeven onstabiele landen, omdat door de gebrekkige overheden aldaar de achtergrond van reizigers moeilijk tot niet te checken is, klinkt het weer helemaal niet zo onlogisch. Zeker als je bedenkt dat Obama notabene deze lijst van ‘countries of concern’ heeft opgesteld.

Ik vind Donald Trump een nare man, omdat hij onvriendelijk is, seksistisch, bot, ongenuanceerd, geen ruimte voor zelfreflectie, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zelfs de Nederlands Amerikaanse Pete Hoekstra, een vertrouweling van Trump, is dat min of meer met me eens. Maar om hem meteen in het hokje fascistische wereldleiders te stoppen, ik weet het niet.

Wat ik me voor heb genomen om te doen is om de komende weken voor mezelf te bedenken welke grens ik stel voor Trump. Niet dat hij zich er iets van aantrekt, maar puur voor mezelf. Want als we dan toch de vergelijking even maken, ook Hitler deed allerlei goede dingen (infrastructuur, economie). Dus ‘ja maar hij doet ook goede dingen’ is nooit een reden om iemand goed te praten. Maar wat moet Trump doen om ervoor te zorgen dat wij als burgers, en ik als journalist, niet langer objectief over de man kan praten? Om hem echt als ‘fout’ te bestempelen? Welke grens moet hij daarvoor over gaan? Daar ga ik de komende weken eens goed over nadenken.

Renze Klamer is presentator van 'Langs de Lijn En Omstreken'