Antwoord aan Thomas Dekker

Het gebeurde me woensdagavond op NPORadio1. Samen met NOS-collega Robbert Meeder interviewde ik voor Langs de Lijn en Omstreken oud-wielrenner Thomas Dekker, journalist Thijs Zonneveld die Dekker’s biografie ‘Mijn gevecht’ schreef en oud-wielrenner en tegenwoordig commentator Danny Nelissen.

Ik vertelde Thomas Dekker dat ik tijdens het lezen van het boek regelmatig had gedacht: "Die jongen heeft gewoon hulp nodig!" Ik realiseerde me dat dat een heftige opmerking is, want ik zet Dekker daarmee toch neer als een soort patiënt. Dekker had dat duidelijk in de gaten en koos onmiddellijk de vlucht naar voren. Toen ik begon met een enerzijds/anderzijds antwoord, pakte hij door en herhaalde zijn vraag: "Wil je dat dit boek geschreven is of wil je dat dit boek niet geschreven is?" Naar waarheid antwoordde ik dat ik op die vraag nog geen afgerond antwoord heb.

Nu, ruim een dag later, weet ik het bijna. Ik vind het ingewikkeld. In ‘Mijn gevecht’ gebeuren namelijk een paar dingen. Aan de ene kant wordt de wielerwereld van tien jaar geleden van binnenuit beschreven. Die laat zich het gemakkelijkst samenvatten als seks, drugs (doping) en rock-‘n-roll. Dekker beschrijft zijn eigen rol daarin, maar ook die van zijn toenmalige ploeggenoten Michael Boogerd en Steven de Jongh en zijn manager Jacques Hanegraaf.

Wil ik weten dat Dekker en Boogerd prostituees ontvingen, een paar dagen voor de start van de Tour van 2007? Nou ja, als dat van invloed was op hun prestaties kun je zeggen dat dat voor een wielersupporter als ik relevante informatie is.

Danny Nelissen voegde er in het gesprek een element aan toe. Hij legde uit dat je als jonge wielrenner snel in een web terecht komt. Zodra je een (1) keer met een groepje wielrenners naar een bordeel bent geweest (terwijl je een relatie hebt), ben je chantabel en kunnen ze je overal toe dwingen, ook tot dopinggebruik. Mmm, daar zit wat in. Ik kende al wel een paar argumenten om geen prostituees te bezoeken, maar deze moet daar zeker aan toegevoegd worden. Moet die nare wereld niet opengebroken worden, betoogde Nelissen?

Daar is natuurlijk van alles voor te zeggen. Het lastige is dat Zonneveld en Dekker tegelijkertijd betogen dat er al heel veel is veranderd in de wielerwereld, in ieder geval als het gaat om doping. Qua drankgebruik en prostitutiebezoek hopelijk ook. Waarom moet dit verhaal nu dan nog op deze manier verteld worden?

Want: Dekker lucht het misschien op en dat gun ik hem van harte. Maar als ik de berichten mag geloven, geldt het tegenovergestelde voor Boogerd, Hanegraaf en De Jongh. Hebben Dekker en Zonneveld dan het recht om de privacy van die drie op deze manier te schenden, zonder hun toestemming? Ja, zei Zonneveld woensdagavond. Want mannen als Boogerd en Hanegraaf hebben een flinke bijdrage geleverd aan de ‘ondergang’ van Thomas Dekker. Daarmee hebben ze hun recht op privacy verspeeld, vindt hij.

Ik geloof dat ik al schrijvend voor mezelf een antwoord heb gevonden op de vraag van Thomas Dekker. Als het echt zo is dat de wielerwereld inmiddels is veranderd, vind ik dat dit boek niet op deze manier had hoeven te verschijnen. Dan had Dekker kunnen biechten bij de mensen die daar recht op hebben en het gevecht kunnen aangaan met mensen die hem onrecht hebben aangedaan.

Als de wielerwereld niet is veranderd en er nog steeds jonge renners vastlopen en kapotgaan in een ranzige wereld van seks, drank, doping en o ja ook nog een fiets, dan heb ik niks gezegd. Dan hoop ik dat die stal snel verder wordt uitgemest.

Tijs van den Brink - Presentator Dit is de Dag en Langs de Lijn en Omstreken