Beroepspolitici

En daarmee gaat het populisme van deze nieuwkomers een stukje verder dan wat we tot nu toe in de Kamer zagen. Jazeker, de tirades van Martin Bosma tegen de publieke omroep zijn jaarlijks topamusement. (En dus ironisch genoeg in zijn visie niet uit te zenden op de publieke omroep, maar dat terzijde.) En de aanvallen van Wilders op de politiek correcte elite zijn vermaard, maar er is in dat discours de erkenning dat deze politici -hoe fout ze het ook zien- recht van bestaan hebben. Kijk met dat in je achterhoofd even deze kandidaatstelling van Yernaz Ramautarsing als kandidaat-Kamerlid van het Forum voor Democratie (FvD):

Ramautarsing lijkt een samenzwering te vermoeden waarin het onderwijs, de media -en de NPO in het bijzonder- en ALLE gevestigde politieke partijen onder een hoedje spelen en de baantjes verdelen. 20 bewindspersonen, 150 Kamerleden, 18.000 journalisten en 414.000 medewerkers in het onderwijs. Ineens zag ik voor me hoe die elke woensdagmiddag (handig voor de meesters en juffen in het basisonderwijs tenslotte) een teleconferentie houden om de baantjes te verdelen en het partijkartel in stand te houden. Misschien een goed idee om op de volgende vergadering het collectieve lidmaatschap van GeenPeil (GP) te agenderen? Dikke kans dat dat een geslaagde hostile takeover wordt.

Want dat was de volgende uitdager van het establishment. Nieuwbakken lijsttrekker Jan Dijkgraaf kwam binnen met dit sweeping statement: “Voor beroepspolitici zijn kiezers hinderlijke strontvliegen, die eens in de vier jaar moeten worden gepaaid met beloftes, en dan vooral vier jaar hun bek moeten houden.” De oplossing van GP: dan maar geen politiek bedrijven. Hun eventuele Kamerleden zouden de duurste stemkastjes ooit worden. Dus niet meedoen aan debatten, niet op werkbezoek, geen uitwisseling van standpunten en overleg over hoe je alle belangen afweegt. Hun leden mogen wel over elk wetsvoorstel stemmen, en binnen deze filterbubble vindt het debat wel plaats.

En daarmee zijn we dus bij de kern van wat deze partijen suggereren. De politici die er nu zitten zijn in hun ogen niet alleen verkeerd bezig, hun werk lijkt in de ogen van de nieuwkomers ook overbodig. Of zelfs, als je Ramautarsing beluistert, welhaast crimineel. Er moet dus echt afgerekend worden met beroepspolitici, volgens deze partijen. En hoezeer ik mij ook kritisch uitlaat over het talent van deze generatie politici om kiezers in het hart te raken, dit is echt een karikatuur. En zowel aan Dijkgraaf als Ramautarsing is te merken dat ze beter onderzoek hadden kunnen doen naar wat een politicus doet en zou moeten doen. Je zou ze bijna een stage toewensen in de Kamer, maar dan wel eentje waarbij ze niet echt op die blauwe zetel plaatsnemen.

Want daarvoor lijken ze als politicus niet professioneel genoeg en is hun voorstelling van het werk van volksvertegenwoordigers echt te simpel. Wat ze overigens wel al aardig onder de knie lijken te hebben is het spel van lekken, framen en elkaar de tent uitvechten. Maar daarvan hebben we er eigenlijk juist al genoeg in Den Haag.

Mag ik alsjeblieft juist meer beroepspolitici? Maar laten ze de waarschuwing van al deze nieuwkomers wel goed ter harte nemen: groot denken, echt zijn en streng zijn tegen zichzelf, en de kiezer. En gewoon eens te zeggen wat ze vinden. Of had ik dat al gezegd? Oh wacht, vier weken geleden nog. En er is nog steeds niks mee gedaan. Misschien ook maar eens een partij oprichten dan.

Politiek analist Jurjen van den Bergh is elke week te horen in de rubriek Kamervragen in De Nieuws BV. Op deze plek schrijft hij een wisselcolumn met Sywert van Lienden.