En nog maar eens weer... Kiki

'We' hebben weer eens een uitblinkster in een sport waar we niet rijk bedeeld zijn met topspeelsters. Statistieken kunnen zo hard en kil zijn: in 1995 speelde Brenda Schultz voor het laatst namens het koninkrijk-achter-de-duinen met de allerbesten mee.

Dat is 23 jaar geleden... Juist: drieëntwintig. Mark Rutte was toen een 28-jarige jongeman op zoek naar een toekomst, Ajax won de Champions League en Busje Komt Zo was een cultureel hoogstaande Oranje jaarhit.

Big Brenda

Enige tijd terug dus. Toen was het hard-hitster Big Brenda die de wereldtop trachtte te bestormen (en daar net niet in slaagde), 23 jaar later is het Kiki Bertens, een twijfelkontje dat kantlijn-toptennis speelde en in 2018 ineens de wind in de rug kreeg.

Ja, ik hoor de azijnplassers al direct roepen: "Ze heeft enorme mazzel gehad. Eerst die afzegging van Halep, later die blessure van Osaka. Zo kunnen we allemaal wel bij de laatste vier van de wereld komen..." Neen, dat kunnen we niet.

Ondanks een grote dosis vermoeidheid, ondanks een reis- en speelschema waar een normaal mens hoorndol van wordt, ondanks het feit dat wij het niet gewend waren voortdurend naar vrouwentennis te kijken, ondanks veel, heel veel andere facetten, heeft de blonde speelster die haar domicilie in Breda heeft, ons allen toch redelijk weten op te schudden. Door nuchter en kwetsbaar, maar wel met verrassing en soms supergoed te spelen heeft ze bij het WTA-finaletoernooi van Singapore de laatste vier bereikt.

Halve finales

Leest u deze tekst voor tienen op de zaterdagochtend, dan kunt u nog op FOX Sports in schakelen. Hopelijk met een vrouwelijke commentator, wordt daar de partij van Bertens tegen de Oekraïense Elina Svitolina uitgezonden. En ook die andere halve finale tussen Stephens en Pliskova.

Bij winst mag/moet Bertens op zondag voor het laatst de baan op en zal ze tussen de, zeker, 200.000 en 250.000 dollar of ruim meer op haar rekening bijgeschreven krijgen.

Laten we nou eens stellen dat het laatste aspect meegenomen is, maar niet de hoofdzaak is in dezen. Bertens, in het verleden een schuchtere twijfelkont op de baan, ontpopte zich dit jaar vaak (en dus niet constant en voortdurend) tot een topspeelster in het vrouwencircuit dat tegenwoordig geen aansprekende, constant winnende topspeelsters kent. De lijfspreuk van de WTA luidt nu ook eigenlijk: iedereen kan van iedereen winnen.

Een knallend seizoen

Bertens heeft zulks bewezen en op een opmerkelijke stap-terug van een maand geleden (matig en warrig spel in China, Oostenrijk en Rusland), toen heel weinig haar nog lukte, heeft ze een knallend seizoen gespeeld en is de plaats die ze nu inneemt, binnen de top 10 van de wereld, een reden voor een vet compliment.

Voor haar, voor haar coach Raemon Sluiter, voor andere mensen rond haar die ervoor gezorgd hebben dat zij “beter” is gaan spelen. Maar vooral voor haarzelf moet het als een geweldig compliment doorkomen. Miss Twijfelkont werd, zo lijkt het, volwassen in een toch zeer moeilijke sport en dat proces was zeer de moeite waard te beschouwen.

Ik weet dat omdat ik vanaf het toernooi van Charleston (South Carolina) tot en met deze dagen haar volg. Ik heb, om het gechargeerd te stellen, 'hele nachten met Kiki doorgemaakt', vaak met mijn vrouw slapend naast me.

Ik heb haar volwassenwordingsproces gezien en bewonderd. Ik heb haar toernooizeges gezien en vooral die van Cincinnati zeer gewaardeerd. Daar, in Ohio, versloeg ze de mondiale nummer één, Simone Halep uit Roemenië in een priemend, hoogstaand duel. Diezelfde Halep, die als eerste geplaatst werd voor Singapore, haakte af en Bertens, die net niet op eigen kracht de top-acht van 2018 bereikte, mocht als eerste invalster naar Singapore komen.

Parels voor de zwijnen

Het leek parels voor de zwijnen, want de drie weken voor het slottoernooi was haar spel niet erg best geweest. Ze leek en was moe, ze hunkerde naar rust en heel even nietsdoen, maar aan de andere kant... Wie krijgt de kans bij de beste acht van de wereld aan te treden?

Bertens ging, speelde goed tegen Kerber, viel weer iets terug in de twijfelmodus tegen Stephens en won na opgave van Osaka in de derde partij in vijf dagen. Geplaatst dus bij de vier beste vrouwen ter wereld: om met Stephen Stills te spreken: "For what it’s worth".

Nou ja, voor wat het waard is: ze klopte al op de deur, ze speelde al goed, maar in Singapore zag je haar ineens in een omgeving waar alleen de grootste speelsters mogen staan en daar stond dan dat blonde meisje uit Wateringen.

Eerder in het jaar speelde ze (ja, dat staat er, speelde ze) met tranen in haar ogen in wedstrijden waarin ze 'het niet meer wist of zag zitten' en ze geen enkel idee had hoe ze zich uit de schijnbaar gordiaanse knoop die topsport toch is, kon verlossen. Was dit leuk?

Hoe bedoel je? Was het leuk om je geestelijk zo in de war te spelen omdat je een spelletje/een sport wilt beheersen. Ja, dat bleek het waard, maar het kostte moeite dat alles te leren, te accepteren en onder de armen mee te nemen naar een volgend jaar vol toptoernooien waar ze, dat snapt een ieder, ineens anders aangekeken zal worden dan een paar jaar geleden toen ze als een keurig stil meisje uit Holland in de subtop probeerde soms een wedstrijdje te winnen.

Volwassen worden

Vooral dat proces van volwassen worden als topsporter was zeer de moeite waard om aan te zien. Haar twijfels, de soms leuk cynische taal waarmee Sluiter haar optilde, de prachtige manier waarop ze zich bij tijden hervond en de partij gewoon naar zich toe kon trekken…wat voor een talent schuilt er bij deze vrouw?

Dus als u een van voor tienen lezer bent... Aanzetten die tv en kijken. Als u op zaterdagmiddag op de site komt, dan maar de uitslag meenemen en bedenken dat in het jaar van de succesvolle Oranjevrouwen er weer een nieuwe tak aan de boom is gekomen. Het hangt ervan af hoe hoog ze in Singapore zal eindigen en hoe belangrijk dat gevonden wordt door de mensen die voor Nederlandse Sportvrouw van het Jaar mogen kiezen. Wachten dus tot december.

Feit is dat Kiki Bertens velen, inclusief zichzelf, inclusief de zich zelden iets van vrouwentennis aantrekkende Nederlandse sportwereld, heeft verbaasd.

En vandaag heb ik gelezen dat ze een kleine tatoeage op een enkel draagt... Ze wil vrij zijn, zo heette het. Vandaar.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.