To bubble or not to bubble
- Nieuws
- To bubble or not to bubble
Met het opstarten van diverse competities in diverse sporten wordt het deze komende weken een spannende aangelegenheid of alles goed gaat, of alles doorgang kan vinden en vooral ook de vraag: hoe gaan de onderscheiden sportmensen met deze materie om.
De honkballers en NBA-basketballers in de USA zijn net weer bezig, de NHL-ijshockeyers in Canada volgen dit weekend en dan, om nog even in het land van Trump te blijven, volgen de prof-footballers en college-footballers aan het einde van de maand augustus, als in Europa de renners voor de Tour de France klaarstaan in Nice om waarschijnlijk slalommend langs kleine corona-haarden te rijden.
17 spelers positief
First things first. De honkballers kregen een pakket van 60 wedstrijden voorgezet (in plaats van de gangbare 162) en de spelersvakbond liet weten dat men verkoos de spelers in hun normale thuissituatie te laten in de maanden dat er gespeeld zou worden. Dus geen 'bubble', geen licht luxe quarantaine waar dan ook, gewoon reizen, spelen en weer reizen naar de volgende mini-serie aan wedstrijden. Business as usual dus.
Helaas, het leven van nu is niet meer 'usual' en dat weten de profhonkballers nu ook. De Florida Marlins werden deze week uit competitie genomen omdat liefst 17 (zeventien) mannen van de ploeg 'positief' waren getest en er dus geen behoorlijk team meer op de been kon worden gebracht.
Vier wedstrijden gecanceld
Naar grote waarschijnlijkheid hadden die mensen het virus opgedaan toen er in Atlanta, bij het instappen naar een vliegtuig te lang in een afgesloten ruimte verbleven (een bus of een wachtkamer?) en er virusdragers rond de spelers vertoefden. Misschien waren de spelers: twee of vier of wel meer bij het uit eten en drinken gaan in Atlanta met anderen in aanraking gekomen. Het kon wellicht ook een stewardess zijn, of een piloot die even een praatje kwam maken. Misschien een kofferdrager van het hotel die rond de spelers vertoefde. Wie weet?
Feit was dat in ieder geval één week van vier wedstrijden van de Marlins weggestreept werd. Met als resultaat dat de volgende tegenstanders van deze ploeg andere speelroutes kregen en er andere wedstrijden voor in de plaats kwamen. Gedoe dus, maar vooral het signaal dat sportmensen zich niet 'as usual' kunnen opstellen in deze krankzinnige tijd.
Doekjes voor het bloeden
Toch hadden de honkballers er zelf voor gekozen: zij wezen het spelen in een 'bubble' consequent af. Zij dachten zich veilig te wanen in hun eigen habitat, maar waren dat dus niet. Nu inmiddels ook twee mensen van Philadelphia 'positief' hebben gereageerd op een test, schiet de schrik er goed in bij de profhonkballers. Die spelers hadden kortelings contact gehad met de Marlins.
Waar komt de volgende 'positieve' speler of coach of teamarts of materiaalman naar boven? Al deze mensen staat het vrij te gaan en te staan waar ze willen als ze niet aan het spelen zijn. Ze kunnen gaan eten en stappen waar ze willen, hoewel de beleidslijnen duidelijk zijn; ga niet naar drukke openbare plaatsen, vermijd het verblijf in publiek en neen, de mannen hoefden niet met een mondkapje op te spelen, maar wel zo’n ding te dragen in de dug-out en voor en na de wedstrijd in het stadion. Dan zijn het dus ineens doekjes voor het bloeden geworden.
Denkfout
Twee ploegen zijn dus nu geraakt in de eerste week van de competitie; dat is een luid signaal niet alleen voor de honkballers, maar eigenlijk voor de gehele sportwereld.
Op het moment dat je competitief wilt gaan sporten in deze corona-tijd zal je, als organisatie, strenge eisen moeten stellen aan het sociale gedrag van de spelers en speelsters en hun entourage. Het tamelijk eenvoudige: we hebben met volwassen mensen te maken, die dienen voor zichzelf uit te maken hoe ze willen leven, is een denkfout.
Gelul
Kijk, onze winkelstraten, cafés en restaurants puilen uit en de 1.5 meter wordt hier door een groot deel van de bevolking luid proestend weg gelachen, corona raakt ons toch niet, het is allemaal gelul van die Mark en Jaap. De Amerikaanse profsporters doen in feite hetzelfde; ze gaan hun eigen weg, zelfs als ze verplicht zijn in een bubbel te leven, zoals de NBA dat verplicht voor alle drie honderd-plusspelers en coaches.
Ook deze week bleek dat het de mens zelf is die stom doet en door eigengereidheid en niet nadenken voor een eventuele lek in de bubbel kan zorgen.
Los Angeles Clippers-speler Lou Williams mocht voor een privéaangelegenheid even wat familiezaken regelen. Dat deed hij braaf, maar daarna ging hij volgaarne naar een striptent in Atlanta (waar hij graag kwam) en deed er zijn ding. Een van de andere gasten maakte een filmpje, zette dat op het net en Sweet Lou kon tien dagen eenzame kameropsluiting tegemoet zien; de door de NBA opgegeven quarantaine-tijd voor mensen die, ook al was het maar even, buiten de bubbel waren gekomen. Zonder deze nuttige speler verloor zijn ploeg de eerste wedstrijd van de heropgestartte competitie. Omdat meneer zo nodig zijn opspelende chromosomen de vrijheid liet. Williams werd getest…negatief, dat weer wel, maar de quarantaine bleef, dus een week geen basketbal voor hem.
Dom, dom, dom.
Andere competities
Hoe de ijshockeyers in Canada (de twee 'bubbles' vinden we in Edmonton en Toronto) dit alles gaan aanpakken? De regels zijn binnen 24 uur na de Marlins- en Williams-verhalen behoorlijk aangescherpt. Ga niet buiten de 'bubble leven, doe niet stoer, probeer de boel niet te besodemieteren en vooral: besodemieter ook jezelf niet, want daardoor kan je de hele competitie de nek omdraaien.
Overigens liepen heel wat professionals met 'positief' rond in de aanloop naar het begin van de diverse competities. Tennis, voetbal, football, basketbal, ijshockey, honkbal… Dat kon toen nog weggeschreven worden als 'onze competitie begint pas over een maand'.
Bekende columnisten in de USA en Canada schreven al dat het voor rijke, jonge, succesvolle topsporters een vre-se-lij-ke uitdaging is niet hun normale leven te kunnen leven. Dat zelfdiscipline een groot gegeven in deze is en dat het kunnen blijven spelen van de diverse competities afhangt van juist die zelfdiscipline bij alle spelers. Ja, alle spelers.
Randjes
Bob Costas een bekende televisiejournalist was op CNN te horen met zijn profetische woorden: "Nu kunnen deze sportsterren laten zien dat je zelfcontrole moet bezitten, maar net zoals de mensen op de stranden van Miami hebben ook deze jonge mannen het idee dat zij niet geraakt kunnen worden en zoeken ze de randjes van het al dan niet toelaatbare op."
Costas voorzag grote problemen met het opstarten van de twee football-competities (profs en colleges) omdat die teams in die sport te groot zijn om overzicht op de daden van iedereen te houden en ook de sportende mens, student of professional, graag regels breekt om het eigen gevoel (in welke vorm dan ook) boven alles te stellen.
Stappen, zuipen en versieren
Naast het sporten, zo luidt waarschijnlijk toch de gedachte bij al die toppers, moet er, ook in deze corona-tijd, plaats zijn voor uit te breken; te gaan stappen, zuipen, versieren, neuken, feesten en ontspannen. Dat virus? Och, dat hecht zich vast in de lijven van oudere mensen…dat virus passeert hen toch wel en als dat niet zo is: jammer dan. Even ziek zijn en dan weer doorleven: la dolce vita, nietwaar?
Zeventien mensen van de Marlins positief, twee van Philadelphia. De MLB draait nu, hinkepinkend door. Men vreest andere uitbraken en alle spelers is verzocht 'verstandig' te gaan leven. Dat deze zaken hun uitwerking, ook voor de te starten sportcompetities bij ons, niet zullen missen, hoop je als geïnteresseerd buitenstaander toch. De voorbeelden zijn er nu.
Als je goed naar de overkant van de grote plas kijkt, zie je de rode stormballen hangen. En o ja, sommige tophonkballers spelen (in het veld en aan slag) ineens met mondkapjes. Uit eigener beweging. Zij kennen Jaap van Dissel niet eens.
Download de NPO Radio 1-app
Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.