Pepijn Gunneweg: 'Ik hoop de clown te zijn die de lach opzoekt, maar ook de traan kan brengen'
- Nieuws
- Pepijn Gunneweg: 'Ik hoop de clown te zijn die de lach opzoekt, maar ook de traan kan brengen'
Acteur Pepijn Gunneweg is terug in de theaters. Dit keer niet met zijn theatergroep de Ashton Brothers, maar met een eerste soloshow The Great Wonder. In Kunststof vertelt de acteur over deze show, waarin hij met behulp van poëtische acts en goocheltrucs op zoek gaat naar het Grote Wonder.
Video niet beschikbaar
Solovoorstelling
Pepijn maakte zestien jaar deel uit van de Ashton Brothers en is daarnaast acteur, presentator en komiek. Nu is er zijn eerste solo, een vierdimensionale show die zich voor, boven en tussen het publiek afspeelt. "Mijn voorstelling is uiteindelijk meer dan allemaal losse acts die zijn samengevoegd. Het gaat ook over een man in het variété, waarvan je de achterkant van het verhaal ziet. Een man die alsmaar doorgaat en het uiteindelijk niet meer kan opbrengen. Het gaat ook over mij."
"Ik vind het zo leuk om me dingen eigen te maken", vervolgt Pepijn. "Dat is waarom de voorstelling zo'n verzameling aan vaardigheden en disciplines is, is; omdat ik het zo leuk vind om alles te leren. Het is een soort gretigheid die ik heb. Niet altijd overigens, het gaat in golfbewegingen. Ik kan heel erg in een hyper zitten en dan de wereld aankunnen, en dan weken depressief op de bank zitten en het allemaal niet meer zien.
Ik kan heel lang door beuken
Dan komen we bij een groot thema in de laatste fase van het maken van deze voorstelling, waarbij ik echt te veel hooi op mijn vork had. We zitten dan in de laatste week voor de try-outs, waarin alles samenkomt en ik voel: de voorstelling is nog niet af. Het is er nog niet.
Ik word dan heel onzeker, ik ga heel erg twijfelen, word heel wispelturig. Ik zie het niet meer. Ik sliep heel slecht, bijna niet. Zo'n twee uur per nacht. Ik kan dat heel lang volhouden. Ik kan heel lang door beuken en denken het komt wel goed."
Ashton Brothers
Ik ben met de Ashton Brothers ook alsmaar doorgegaan en ben ook wel m'n eigen grenzen overgegaan. Tot ik me op een gegeven ook afvroeg: is dit het nou? Ik vond ook dat we onszelf gingen herhalen en ik wilde ervaren wat er op mijn pad zou komen zonder de Ashton Brothers. De zin om weer het theater in te gaan was er toch vrij snel wel weer. Televisie is leuk, maar het theater is toch meer mijn vorm."
Gerelateerd
