Actrice Margôt Ros: 'Als ik er zelf in geloof, dan gelooft iedereen het'

De rol die voor Ros de kijk op het vak heeft veranderd had een bijzondere aanloop. Bij het Noord Nederlands Toneel kreeg zij samen met Frank Lammers en Geert Lageveen maar drie weken de tijd om de voorstelling zelf te maken en te spelen. "Ik was in het begin wel even in paniek, ik dacht hoe ga ik in godsnaam een dove vrouw spelen binnen drie weken. Tijd om te repeteren was er niet", vertelt Ros.

Ze voegt eraan toe: "Meestal heb je als acteur wel zes weken om je voor te bereiden en je dat eigen te maken. Ik heb maar een uur gehad om mezelf daarop voor te bereiden, de rest van de drie weken gebruikten we om het stuk te schrijven. 's Avonds kwam het publiek, en toen dacht ik, ik moet me hier gewoon ingooien en er zelf zó in geloven dat ik niet kan horen en dat ik gebarentaal kan doen, terwijl ik dat nog niet geleerd heb. En op de een of andere manier was dat geloof zo groot dat iedereen dacht dat ik dat maanden had zitten leren."

"Het was voor mij een turning point over mijn gedachten over toneelspelen. Namelijk als ik er zelf enorm in geloof, dan gelooft iedereen het, en dat is volgens mij de essentie van toneel." Ros beschrijft dat het tijdens het maken van de voorstelling al voelde alsof ze met iets spannends bezig waren.

"We namen het publiek mee in een verhaal waar ze in het begin erg moesten lachen om deze dove vrouw en dat werd na een kwartier steeds grimmiger. Ik nam het publiek zo mee in mijn pijn en verdriet."

Wat ze hadden gehoopt dat lukte, het leek wel een kindertheater vertelt Ros. "Mensen gingen echt roepen uit de zaal. Van nee! Of sla hem!" De scheidslijn tussen pijn en lachen was heel dun. "We maakten het publiek medeverantwoordelijk voor het verdriet wat ik had. En dat gaf zo een bijzonder effect op de zaal. Dat heb ik daarna eigenlijk nooit meer op die manier beleefd."

Het begin van Toren C

In het begin werd de voorstelling gespeeld op de redactieruimte van Dagblad van het Noorden in Groningen. Het succesvolle satirische programma Toren C, waar Ros het brein achter is samen met Maike Meijer, speelt zich ook af in een kantoorcomplex. Ros zegt lachend: "Ja misschien heb ik hier wel mijn gevoel voor kantoorruimtes ontdekt en is dit wel het prille begin van Toren C geweest."

Ros legt uit dat het durven spelen van de rol van Christine misschien wel heeft geleid tot het begin van Toren C. "Ik had honderden dingen kunnen opnoemen om het niet te doen, maar de dingen die ik kon opnoemen om het wel te doen zijn even waarachtig. Je moet hierin geloven, en op die manier heb ik ook Toren C gemaakt."

Hersenschudding

De les 'minder bang zijn en gewoon gaan' kwam ook van pas bij het schrijven over haar hersenschudding die ze tijdens het spelen in het theater heeft opgelopen. "Ik kreeg een hersenschudding en die ging maar niet over. Omdat ik daar niets over kon vinden in boeken dacht ik, als ik zin heb ga ik dat straks zelf doen. Toen begon ik te schrijven en dacht ik, ik ben geen schrijver. Ik kan wel leuke dingen schrijven voor tv, maar een boek schrijven is wat anders. Toch is die noodzaak dan zo groot dat ik mijn angsten wegstop en gewoon ga beginnen."

Tijdens het herstel van haar hersenschudding geeft Ros aan vaak te hebben gedacht aan een andere rol die haar ook dierbaar is. "Mijn moeder uit Toren C", bekent Ros. Ze heeft het over een van haar vaste typetjes die ze speelde in haar 'levensprogramma', namelijk de rol van Els.

"Zij was eigenlijk het meeste bij me, omdat dat een positieve vrouw is die altijd het goede van iets in ziet en altijd maar roept 't komt goed mensje. Als het water binnenloopt en tot aan je kin staat zegt ze, 'maar mijn kruin is nog droog'. Die vrouw was soms gek genoeg bij me, als er nog een karakter heel bijzonder is in mijn leven, is het wel Els uit Toren C. Ik ben ook erg dankbaar dat ik haar heb mogen spelen."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.