Omgaan met eten in een Zoommeeting, voicememo’s en complottheorieën in de familie-app

"We willen ons online even goed gedragen als offline", zegt Mirck. "Dus stel jezelf de vraag als je online bent: zou ik dit offline ook doen? Zou ik tijdens het eten een stapel brieven gaan uitpakken? Zou ik midden in een gesprek weglopen? Ghosting zoals dat heet op datingapps. Het is zo'n groot fenomeen daar, dat er zelfs een woord voor bestaat."

Tuurlijk: iedereen zou 'nee' zeggen. Maar we doen het toch. Dus het is tijd om daarbij stil te staan en na te denken over ons gedrag, wil Mirck maar zeggen. Er is echt behoefte aan, benadrukt Kanis. "Uit interviews en uit onze gesprekken kwam echt naar voren dat er ruimte is voor zo'n soort raamwerk." Men beide auteurs schijnen we het licht op de glibberige route van de digitale snelweg.

De no go’s in een Zoommeeting

"Een no go is bijvoorbeeld erg langer dan vijf minuten te laat komen", zegt Kanis. "Kijk, als je hier bij de receptie aankomt en je moet even vijf minuten wachten, dan is dat geaccepteerd. Maar als je echt tien minuten alleen in een Zoomcall zit, is het heel onprettig om naar jezelf te kijken."

Ook iedereen uitgebreid gedag zeggen moet je niet doen. "Als er twaalf mensen in een zo'n call zitten en je gaat even bijkletsen - dat is niet de bedoeling. Mensen hebben maar vijfentwintig minuten de tijd." Eten tijdens een online meeting: ook niet doen. Tijdens een gewone vergadering ga je geen broodje pindakaas eten, zegt Kanis. “En doe dat online ook niet.”

Appen of een voicememo?

Een stukje tekst inspreken in plaats van typen: makkelijk zegt de een, onhandig zegt de ander. "Maar zo’n voicememo is eigenlijk hartstikke inclusief", nuanceert Mirck. "15 procent van de mensen in Nederland is dyslectisch en kan zich moeilijk uit op schrift. Misschien is een voicemail voor díe mensen wel dé manier om te communiceren." Maar maak er geen mini podcast van, waarschuwt de auteur lachend. "Daar zijn podcastplatforms voor."

Complottheorieën in de familie-app

Ook herkenbaar: die oom die fake news verspreidt in de familie-app. Een expert op dit gebied raadde de twee schrijvers aan om niet in discussie te gaan over de feiten. Dat heeft niet zo veel zin. Wat dan wel? "Iemand die geen zin heeft om mee te doen aan de lockdown, of corona ontkent, doet dat vanwege onderliggende waarde", legt Mirck uit. "Bijvoorbeeld persoonlijk contact. Ga daarover met elkaar in gesprek. Wat vind jij belangrijk? Ja, en op die manier kan je verbinding krijgen en toch nog een dialoog hebben." Doe dit wel fysiek of in een belletje, raadt hij aan. Niet via Whatsapp.

Foto’s van kinderen posten

Dan het volgende probleem: foto’s van je kinderen op sociale media delen. Doen of niet doen? "Er zitten best wel wat sociale, juridische en ethische haken en ogen aan", zegt Kanis. "Of het kind nou onder de 18 is of niet, op het moment dat je een account maakt, geef je toestemming om de beelden weg te geven aan Instagram, YouTube of TikTok. Dat betekent dat het platform ze kan exploiteren of zelfs kan gebruiken in een advertorial."

Het tweede waar je je als ouder bewust van moet zijn: is je kind wel happy met de foto? "Misschien wordt je kind wel gepest met iets, en weet je dat als ouder niet." Ze wijst bovendien op ontwikkelingen als deep fakes, en dat je niet weet hoe ver de techniek op dat vlak is over een jaar of vijf, tien.

Wat is dan het beste? Een story plaatsen op een besloten Instagram-account en de gezichten van de kids afplakken met een emoticon. "Dat is een betere manier om het te doen", zegt Kanis. Maar denk ook hier weer even aan het echte leven. "Zou je je vakantiefoto’s uitdelen op straat of in de supermarkt? Nee, natuurlijk niet."