Sjors van der Panne: 'Jacques Brel was een complexe artiest'

Van Aznavour naar Brel

Van der Panne was op jonge leeftijd al wel bekend met Brels bekendste nummers, maar zijn waardering voor de zanger kwam pas later. "Natuurlijk kende ik nummers als Ne me quitte pas en de prachtige vertalingen van Ernst van Altena. Toch ben ik Brel pas later echt gaan waarderen", vertelt hij in Kunststof. 

Hij herkent zich inmiddels steeds meer in Brels emotionele intensiteit. "Ik ben iemand die graag voor anderen zorgt en mezelf daarbij snel voorbijloop. Vroeger paste ik me veel aan mijn omgeving aan, maar de laatste jaren is dat aan het veranderen. Op een gegeven moment breekt dat je namelijk op."

Dat veranderingsproces bracht hem dichter bij de muziek van Brel. "In zijn werk zit enorm veel frustratie. Eerst vond ik dat te rauw en te boos. Ik luisterde liever naar de luchtige liedjes van Charles Aznavour. Maar nu ik zelf meer frustratie voel, ben ik juist klaar voor de rauwe muziek van Brel. Toen Albert Verlinde me vroeg of ik deze rol in de musical wilde vertolken, wist ik meteen: 'Ja, dit moet ik doen'."

'Brel was geen ijdele zanger'

De voorstelling BREL – de musical schetst een volledig beeld van Brels leven, iets wat Van der Panne heel belangrijk vindt. "Het leven van Brel komt behoorlijk compleet voorbij in de musical. Dat vind ik heel mooi, want veel mensen weten niet alles van hem", legt hij uit. 

Hij vertelt hoe Brel zijn gezin verliet om vanuit Brussel zijn geluk te beproeven in Parijs. "Hij trad op in kleine kroegen en het duurde vrij lang voordat hij doorbrak. Wat veel mensen niet weten, is dat hij ooit meedeed aan een talentenjacht met 28 deelnemers, en hij werd 27e", vertelt Van der Panne. Toch hield Brel vast aan zijn artistieke visie. "Hij was geen ijdele zanger. Het hoefde niet mooi te klinken, het moest recht uit zijn hart komen. Zijn liedjes werden steeds meer kleine toneelstukjes. Hij was echt een artiest in hart en nieren." 

Een complexe artiest

De combinatie van gevoeligheid en felheid van Brel fascineert hem. "Dat Brel een felle man was, wist ik wel. Een van mijn favoriete fragmenten is een optreden voor de VPRO in de jaren zestig, in Bergen. Hij moest tijdens het diner zingen en werd zo kwaad van de etende bourgeoisie dat hij het geld dat hij verdiende op de grond smeet. Die felheid komt ook terug in enkele scenes van de musical."

Toch was Brel volgens hem geen harde man. "Hij was ontzettend lief voor zijn vrienden, maar had ook een bepaalde botheid. Dat hij zijn jonge gezin achterliet om carrière te maken in Parijs, zegt veel. Ik stoor me niet aan dat gedrag, want juist zijn complexiteit maakt hem interessant. Hij was gewoon een hele goede, eerlijke artiest."