Docu 'Jason' over traumatherapie vandaag in première: 'Mijn PTSS is afgenomen, maar ik ben er nog niet van af'

"Het was een heftige ervaring. De therapiesessies waren op zich al heftig, ook zonder camera erbij. Het was ook erg intens om de beelden te bekijken. Allereerst om zo naar mezelf te kijken en dan is het ook nog eens hele zware materie. Al die therapiesessies zijn gepropt in een documentaire van anderhalf uur. Maar ik heb nooit getwijfeld over mijn keuze om hieraan mee te werken. Mijn beweegreden is te belangrijk. De gesloten jeugdzorginstellingen, voorzieningen waarin kinderen worden opgesloten, moeten weg. Daar sta ik honderd procent achter en dus ook achter de documentaire", zei Bhugwandass.

"Er zijn een stuk op vijftien instellingen in ons land waar kinderen in opgesloten worden. Nederland sluit jaarlijks 1800 kinderen op. Dat is heel veel als je het vergelijkt met andere welvarende landen. Die gesloten jeugdzorginstellingen moeten gewoon weg."

Gevangenispand

"Thuis groeide ik op met huiselijk geweld. Er was ook sprake van misbruik. Dat heeft jarenlang doorgezet. Toen werd ik depressief en suïcidaal en kwam in de jeugdzorg terecht. Daar schrok ik heel erg van, want ik associeerde jeugdzorg altijd met zorg, maar ik kwam letterlijk in een gevangenispand terecht. Maar het was geen gevangenis, want ik had niets gedaan, het was een gesloten jeugdinstelling", aldus Bhugwandass.

"Als je heel jong en langdurig getraumatiseerd wordt, zoals bij mij het geval was, dan zijn de bouwstenen voor je leven stuk. Je hele fundament is ontregeld. Het gaat wel redelijk nu, mijn PTSS-klachten zijn echt afgenomen door de therapie, maar ik merk het nog wel. Ik sta heel negatief tegenover mezelf en de wereld. Ik ben nog niet af van mijn trauma's."