Eindejaars-dichtkunst van onze luisteraars

Tinkel

Het is stil,

alleen een tram tinkelt,

lichtelijk panikerend; de tram komt eraan.

Een knal,

De tram valt stil,

Geen getinkel

Wel paniek.

Het is later,

weer is het stil.

Alleen een tram tinkelt,

lichtelijk panikerend, de tram rijdt voorbij.

Twee jongetjes durven weer te pochen:

'Ik was er toen vlakbij'.

Olivier J.R. Middeldorp (bij de terreuraanslag op een tram in Utrecht in maart van dit jaar)

De Weldoener

Hij denkt in anderen verliest zijn hart

in goede daden en kunst van koken

deelt uit op vreemde plekken

deze eenling betrapt hier het geweten van de mens

wie geeft welk recht aan welke ander

waar straten vol van leven zijn en

honger zijn klant is.

deze kok voedt naast de maag ook ziel

omarmt de zwerveling de stadloper

in alle vormen van verschijning

op elke straathoek of plein

alsof zinsbegoocheling hen aanstaart

roepen politic beurtelings ach en wee

verdringen zich om politiek correct

het antwoord op geen vraag te formuleren

hij blijft een vreemde in de stad

is een bekende voor ieder mens

en doet geeft deelt de ander

Kees van Meel

Paris - Par Isis - het huis van Isis

Vuur verteert het verleden

vuur verlicht de toekomst

vuur de kiemkraht

voor het slapende zaad...

Zij zal herrijzen

Notre Dame!

De Vrouwe zal baren

de Nieuwe Mens

die met Pasen opstaat

uit zijn lijden en

zich het innerlijk vuur

van de Pinkstergeest

herinnert!

Zeven maal zeven keer

heilig en geheeld,

de goddelijke mens.

Volwaardig geboren uit

de scheppende bron,

Isis, Maria, zij

met de tienduizend namen.

Zie de nieuwe mens!

Liefde het vuur

in zijn ogen.

Liefde de geest

in zijn ziel...

Jetty Dijkema (bij de brand in de Notre Dame in april 2019)

A. Roland Holst

Hij zag wat er was:

hier de rivier, de boom,

daar de sloot, de lage wei

en kijk, het was er altijd heden

altijd middag om precies te zijn

geen toekomst, geen verleden

alleen dit ene ogenblik in zijn ring

van licht en hij, zonder tijd

zittend in het gras op het vierkant

van zijn uitgespreide regenjas,

hij begreep ineens wat in

dit tijdloze geheim verborgen lag

de ordening van woorden,

een goed gevormde zin.

Hanneke van Schooten (geschreven in het A. Roland Holsthuis in Bergen, als ode aan deze dichter.)

Ramptoerisme

We waren het ramptoerisme al voorbij.

Terwijl elke stad, vlakte, en straathoek zich vulde met betogers

had de andere weghelft het gaspedaal hervonden;

stapvoets rijden was er niet meer bij.

Dagen gevuld met nieuws van alledag,

met een vlaag van verbijstering over dit

nieuw verworven 'alledaagse'.

Een werelds, hemelsbreed vergaard publiek,

dat de stroom aan actualiteiten al zwijgend onderging.

Altijd wel een Henk of Ingrid met een mening

maar een Rutte die zijn schouders ophaalde;

geen betekenis gevend aan moraal-politiek.

Feiten stonden buitenspel in onze werkelijkheid

wadend in een bad van aangedaan onrecht

terwijl we allemaal de contactdoos zochten

zo te ontkoppelen van deze lichter-laaiendheid.

Verbijstering veranderde in verlamming op den duur

en op de een of andere manier was iedereen iets kwijt;

een kinderfeest, een vreugdevuur,

het nummer van mijn tinerdate;

had ik bij voorbaat maar vast kwijtgeraakt.

Naderend onheil, op de loer

gaf ik de planten water

zei ik de buurvrouw via de schutting gedag.

Maar uit het zicht, lagen jij en ik

uitgeblust op het tapijt al op de vloer.

We waren het ramptoerisme al voorbij

We stonden stiller, zagen meer, keken net iets langer dan nodig

al zwijgend toe.

En soms

pakte ik de keukentrap erbij

onderweg naar het balkon.

Vanaf deze hoogte, al kijkend om me heen

leek de vrede zo

misschien nog niet voorbij.

En ik bedacht me opeens;

ik was je vergeten uit te zwaaien die ochtend

ik vergat je uit te zwaaien.

Zelfs zo hoog, vanaf het balkon

herkende ik jouw eenzame tred

en bleef ik staren in de hoop dat je

je nog een keer om zou draaien.

We waren het ramptoerisme al voorbij

en zo waren we beetje bij beetje onszelf

voorbijgegaan.

Lisa Staadegaard

Nostradamuspannekoek

Tourette momentje

de verkeerde woorden de hardste taal het verkeerde moment

Heil en Sieg zijn samen historisch onverenigbaar

Wie sind Sie dazu gekommen, kun je vragen

zonder een antwoord te verwachten

Dat durf ik....

autisten met een groot empathisch vermogen

bestuurders met visie zonder fingerspitzen

of juist blinde daadkracht ambieren

Wie sind Sie dazu gekommen

labbelakkende ambtenaren

Boreaal geneuzel uit verwachte bocht

De kogel komt niet van links niet van rechts

Maar van onder

in het hart in het recht

Is het toeval dat steeds meer teflon wegspoelt in onze bodem

Uit de oude potten en pannen

dat gender en identiteit lullig en volkomen kut opgaan in elkaar

De Kroon mag zijn onderbuik niet ongestraft legen

Koppen is sowieso slecht

Jonge boeren vergeten het dorp en hoe het was

Hun moeders zelden nog stof aan het stikken

want (mantel)zorgen

Gas eraf in het noorden

Maar jonge Tesla in september, nee

Ongehoord onnodig

in december

Foutmarge kwart eeuw

In zijn voordeel

Hoekie om trappie af.

Koen van Ferneij

Tussen hoop en vrees

Het jaar ving aan met Scheveningse regen

die dartel brandend langs de stranden waaide,

met Van der Staaij die Nashville-statements kraaide

en May met steevast Brexit-winden tegen.

Ook hebben we ons portie haat gekregen

in Christchurch, Utrecht waar een doorgedraaide

gegriefde ziel de zwartste angsten zaaide.

Slechts Duncan zong zich zoetjes naar een zege.

We hebben kortom bovenal verloren;

Derk Wiersum, Deelder, Bijl en Notre Dame.

Racisten gaan als voetbalfans vermomd.

Toch mocht er nieuwe hoop en zegen gloren

in jeugd die voor klimaat de straat op kwam,

een man die heilzaam langs elf steden zwom.

Jelle Pieters