Spinvis: 'Verdwalen in een liedje is het feest in mijn leven'
- Nieuws
- Spinvis: 'Verdwalen in een liedje is het feest in mijn leven'
Bij het uitkomen van zijn cd 7.6.9.6 - "geen betekenis maar het klinkt meteen als een liedje" - is het meteen spannend of hij kan doorspelen in de theaters. In theater Junushoff gisteravond in Wageningen mocht het gelukkig nog. Vanuit de kleedkamer vertelt Spinvis, alias van Erik de Jong, in Kunststof over zijn nieuwe liedjes en speelt live samen met celliste Saartje Van Kamp.
Vintage Spinvis
Spinvis: "Na 20 jaar toeren door Nederland en België herken ik de stad aan de theaterzaal, aan de kleedkamer. Nu sta ik er ontspannen, maar in het begin was het de hel om het podium op te moeten. Hoe moest ik al die teksten gaan onthouden? Publiek dat naar je kijkt, naar je kleding, hoe je beweegt, naar een uiterlijk waar je niet voor gekozen hebt. Mensen vinden daar wat van, terwijl ik alleen maar dacht: daar gaat het toch helemaal niet om mensen."
Sleutelbos
Spinvis bestempelt zichzelf als laatbloeier, hij was 40 toen hij zijn eerste eigen cd uitbracht, terwijl hij zijn leven lang al muziek maakte. Zijn nieuwe cd 7.6.9.6. krijgt het predicaat vintage Spinvis. Om daar uitleg over te geven is voor de muzikant niet te doen: "Een weegschaal kan zichzelf niet wegen." Saartje van Kamp speelt al jaren met hem samen: "Bij hem kan een rinkelende sleutelbos een basisritme zijn voor een liedje en dat kan op zich al betekenis krijgen. Vintage Spinvis is voor mij dat vorm en inhoud helemaal kloppen. Het is een handschrift geworden."
Soms maken mijn handen een fout
"Het begint met een idee en dan ga ik verdwalen", vertelt de muzikant. "Dat is het feest in mijn leven. Eigenlijk begint het altijd met muziek. Voor de tv zit ik met een gitaar en soms maken mijn handen een fout, staan mijn handen even verkeerd en dan ontstaat er zomaar een melodietje waar ik mee verder kan. Mijn vrouw zegt altijd dat ze het aan me ziet. Dat ik dan glazig begin te kijken en al het andere opeens niet meer telt."
Spinvis in de kleedkamer
Worstenfabriek
"Liedjes maken is een constante output, dat gaat altijd door. Als een soort worstenfabriek. Als ik er dan weer 14 heb, zie ik de samenhang en wordt het een cd. Als een soort zelfanalyse, als het dagboek dat ik nooit schreef. Terugkijkend vind ik het jammer dat ik dat nooit heb gedaan. Net als veel mensen heb ik mijn zolder opgeruimd en ben ik collages gaan maken van alle foto's en aantekeningen uit de ouwe tijd. Kan ik iedereen aanraden.
Het was voor mij een poging om iets te zeggen over herinneringen en hoe het geheugen daarmee omgaat. Het geheugen stileert, de geschiedenis dikt in en ik heb er een mooi boek van kunnen maken, die tegelijk bij de cd verschijnt."
Deze cd, gemaakt in coronatijd, heeft volgens Erik de Jong een heel eigen klankkleur meegekregen. "Alle muzikanten hebben hun eigen partijen in hun eigen huis ingespeeld en ik heb het in mijn studio samengebracht tot een geheel. Je hoort dat iedereen het zozeer op z'n eigen manier heeft gedaan dat het geheel heel anders is gaan klinken, een heel nieuwe kleur aan de plaat heeft gegeven."
Gerelateerd
