Arjen Lubach over stoppen met Zondag met Lubach en andere levensvragen
- Nieuws
- Arjen Lubach over stoppen met Zondag met Lubach en andere levensvragen
Arjen Lubach is 40 jaar geworden en gaf zichzelf een boek cadeau: Stoorzender. "Schrijven is een mogelijkheid om iets met de werkelijkheid te kunnen. Als je ze door je hoofd laat gaan en weer op papier zet, ligt er een behapbare versie van die werkelijkheid waar je iets mee kunt", vertelt de cabaretier in Kunststof.
Stoorzender
Een boek over het leven van de cabaretier zelf: over zijn jeugd en over de wereld van nu, met komische anekdotes, maar ook persoonlijke verhalen over de liefde, ouder worden en het leven als zodanig. "Ik denk dat het grotendeels een interview is dat ik nooit hebben willen geven", vertelt Lubach.
"Al deze dingen zou je kunnen zien als lange antwoorden op interviewvragen die mij nooit gesteld zijn." Omdat Lubach als een tijd lang geen geschreven interviews meer doet.
Stoppen met Zondag met Lubach
Het besluit te gaan stoppen met het programma Zondag met Lubach was een optelsom van vele overwegingen. "Er was een soort groeiend besef van de rol die had gekregen, waarvan ik merkte dat mensen hoopten dat ik die rol vervulde. De zondag dominee die elke week een half uur kwam vertellen wat we goed of fout zouden moeten vinden."
"En ik wilde ook stoppen op een hoogtepunt. Dat is het cliché, je weet nooit wanneer het is en als je het weet dan is het te laat. Nu is het nog niet te laat."
Het gezonde element satire in een democratie werd overschaduwd door de complottheorist
"Het hoge aantal kijkcijfers brengt wel mee dat je over je rol gaat nadenken. Bijvoorbeeld dat wij mensen faciliteren die de politiek wantrouwen. Mensen die complottheorieën hebben over de politiek, zien in alles wat wij doen daar bewijs voor. We voorzien in een lijst aan bewijzen in hoe de politiek te wantrouwen zouden moeten zijn."
Tomeloze ambitie
Het verlies van zijn moeder op jonge leeftijd noemt Lubach "een terugkerend verlies". "De dood van een moeder in iets wat zich aandient in een herhalende rouw: eerst als kind zonder moeder, dan als puber zonder moeder, dan als adolescent en dan als volwassene. Op al die nieuwe momenten realiseer je je dat je geen moeder hebt."
Het verklaart 'de panische ambitie' zoals hij die zelf noemt: alles kan zomaar in één klap afgelopen zijn. "Ik kan het alleen maar daaraan ophangen. Je hebt je moeder op 41 jarige leeftijd zien sterven, dus je moet er alles aan doen om zoveel mogelijk te bereiken, want voor jou kan het ook elk moment afgelopen zijn. Het is iets wat je vaker hoort natuurlijk, ik kan me daar iets bij voorstellen."
Je moet jezelf niet al te serieus nemen, je werk wel.
De ambities zijn groot. Een terugkerende thema is de wens samen te smelten met zijn kunst. 'Ik ben nooit één met wat ik maak: er is een maker en er is een product', zegt hij is het boek. "De meest gelukzalige momenten in het scheppen vind ik als ik vergeet dat ik het aan het maken ben. Die momenten zou ik graag willen uitvergroten", licht hij toe.
Gerelateerd
