Edino van Dorsten: 'Ik wil hem eigenlijk veroordelen, maar ik voel het niet'

Van Dorsten legt in het boek uit wat er thuis gebeurde. Zijn vader geloofde in een hoger doel, hij wilde een land maken dat zonde vrij was. Dat leidde ertoe dat wanneer de kinderen fouten maakten, zij straffen kregen. Zo kreeg Van Dorsten soms geen eten, of moest hij buiten slapen. Toen zijn moeder overleed, zei zijn vader dat haar geest verder leefde in het lichaam van Van Dorsten. Dat leidde ook tot seksueel misbruik. 

Dat het doel van zijn vaders acties zo duidelijk was, helpt Van Dorsten in het verwerken van de gebeurtenissen: "Je wil weten waarom. En ik weet waarom. En dat helpt. Dus dan kan je het parkeren. En dat is voor mij essentieel in het verwerken van trauma." Daardoor voelt hij ook geen haatgevoelens naar zijn vader: "Het is alsof de woede niet van mij is. Ik wil hem eigenlijk veroordelen, maar ik voel het niet."

Inmiddels is Van Dorsten niet alleen schrijver, maar ook spreker. Hij geeft lezingen aan organisaties en gaat naar scholen waar hij aan leerlingen vertelt wat hij meemaakte. Daarbij merkt hij soms dat zijn verhaal herkenning oproept: "Het is een beetje alsof ik dan hun verhaal vertel. En dat zie je ook, dat zie je in de ogen en in de mimiek. En natuurlijk heb je het niet altijd goed, want het is lastig om aan de buitenkant te zien wat iemand van binnen meemaakt."

Volgens Van Dorsten had zo’n lezing voor hemzelf het verschil kunnen maken, als hij die vroeger op school had gehad. "Ik heb gemerkt dat er in mijn leven ook echt mensen waren die een bepaalde snaar raakten. Waar je toch naar wilde luisteren. Waar je toch merkte: 'Eigenlijk vind ik dat je gelijk hebt', maar ik mag het niet toegeven van mijn geloof of van mijn vader." Toch, zegt Van Dorsten, is één lezing niet genoeg: "Dat is hetzelfde met een melding en met hulp inschakelen. Eén keer is heel belangrijk. Want er moet een eerste keer zijn, maar het is vooral de opeenvolging van. Dus nog een melding maken, niet loslaten en er de focus op blijven houden."