Bart Chabot vond als kind troost in de muziek van Golden Earring

Chabot vertelt bij WNL in de Kantine hoe de naam van de band hem een anker gaf in het dagelijks leven als kind. "Ik was nog jong en ik liep naar de lagere school in Den Haag. Op een muur stond de naam van de band geschreven en toen ik 's avonds weer naar huis liep, waren die letters er nog steeds. De letters bestonden dus echt en dat betekende dat ik dus ook bestond. Dat gaf me heel veel moed, want thuis werd mijn bestaan nogal eens ter discussie gesteld."

"Het was bij mij thuis geen lolletje. Mijn vader heeft regelmatig tegen mij gezegd dat ik niet geboren had moeten worden en dat doet wat met je zelfvertrouwen natuurlijk", vertelt de schrijver. De muziek van de Earrings en de lifestyle die daarbij hoorde, gaf hem nieuwe energie. "Het was mijn drijfveer, het was echt mijn motorblok om iets van het leven te willen maken."

Schrijven

Vanaf de jaren tachtig begon Chabot de band als popjournalist te volgen voor het blad Oor. Hij volgde de bandleden tot in de kleedkamers aan toe. De interviews uit die tijd vormden de basis voor zijn nieuwe boek over de band. "Ze merkten al snel aan mij dat ze me konden vertrouwen. Ze waren heel argwanend want ze zijn door veel managers genaaid", aldus Chabot.

Dat vertrouwen ging zo ver, dat Chabot zelfs op het huis paste van drummer Cesar Zuiderwijk als deze op vakantie was. "Ik ben geen fan van ze, ik heb ze altijd bewonderd. Ze zijn als een voorbeeld voor mij geweest."

Afsluiting

Chabot noemt zijn boek over de band een 'afsluiting' van een periode in zijn leven. "Ik heb ze ruim veertig jaar gevolgd. In de tussentijd heb ik ook een boek geschreven over Herman Brood. Dan heb je toch wel de grote twee rocklegendes uit Nederland te pakken. Ik bedoel, ik ga geen boek schrijven over Kane of Kensington. De cirkel is rond hiermee, ik sla nu andere paden in", aldus Chabot.