Marieke Lucas Rijneveld schrijft Boekenweekessay over eerste liefde

'De juffen zaten op school maar ook in mijn hoofd'

Rijneveld verloor op jonge leeftijd zijn broer, in dit rouwproces nam de basisschool een bijzondere plek in. "Als kind heb je snel het gevoel dat het door mij kwam, dat verdriet van mijn ouders. Als ik op school was, was ik even vrij van al die gevoelens." Rijneveld vertelt hoe de juffen zich om hem bekommerden. Daarin ervaarde hij veel liefde.

Fantasie speelt bij Rijneveld al op jonge leeftijd een belangrijke rol. "De juffen zaten op school maar ook in mijn hoofd." Hij fantaseerde over gesprekken met de juf, of dat hij bij ze ging wonen. "Juf Els die las verhalen over kabouters voor uit haar hoofd, toen dacht ik, ik ben niet de enige die fantaseert." Die fantasie heeft Rijneveld zijn hele leven bij zich gehouden; "Met fantasie kan ik mezelf heel erg gelukkig maken, maar ik kan mezelf ook heel bang maken, vooral in de nacht."

Ik schrijf elke dag zodat ik het niet verleer

Met schrijven combineert Rijneveld zijn fantasie met de werkelijkheid en creëert zo een nieuwe taal. "Ik schrijf zoals het leven vaak is, ik schuw niet het donker maar ook niet het licht." En dat schrijven doet Rijneveld elke dag; "In mijn schoolrapport staat dat mijn geheugen heel slecht was. Ik ben bang dat als ik stop met schrijven ik het verleer." Dat zou misschien wel onacceptabel zijn want schrijven geeft Rijneveld een bestaansrecht, zo vertelt hij. "Zolang ik schrijf is het goed en is er een soort recht dat ik besta, als ik niet schrijf heb ik dat niet."