Violiste Liza Ferschtman speelde voor volle Wigmore Hall in Londen

Ze heeft een bijzondere viool. Of nou ja... Hebben? "Het is een soort utopisch gegeven geworden om deze instrumenten te kunnen betalen." Het is namelijk een exemplaar uit 1742. "Het contract loopt door als ik maar blijf spelen." De meerwaarde van de oude viool ziet ze wel. "Zo kan je in de buurt komen van hoe het misschien eventueel in die tijd geklonken heeft."

Punt op de horizon

Als violist heb je een bijzondere band met je publiek, vertelt ze. "Een pianist wendt zich als het ware af van het publiek. Maar als violist sta je er recht voor. Je bent heel erg op elkaar aangewezen."

Ze werkte lang naar naar de twee concerten toe. "Het is iets waar ik heel lang naartoe heb gewerkt. Het stond heel lang in mijn agenda. De Wigmore Hall plant heel ver vooruit omdat ze een populaire zaal zijn... Dan heb je altijd dat punt op de horizon."

Himalaya

Nu het erop zit, kijkt ze er positief op terug. En ze is daarin niet de enige, ook de recensies waren vol lof. Een recensent noemde haar optreden zelfs de 'Himalaya' van het vioolspel.

Zelf is ze daar niet enorm van onder de indruk. "Qua gebergte is de Himalaya natuurlijk het hoogste wat er is. Maar dit is Bach. En daar kan je steeds hoger. Ik moet kennelijk nog een top gaan zoeken, want dat houdt nooit op."