De Puch, de bandrecorder, de kolenkit: 'vergeetzaken' die nu in een boek staan

Krabben, voormalig journalist van onder andere De Stentor, wilde een lijst maken van 'vergeetzaken' van de jaren 50 tot de jaren 70. "Als je met leeftijdsgenoten praat kom je tot de ontdekking dat sommige mensen nog heel veel weten, en anderen bijna alles vergeten zijn", zei hij in De Taalstaat. "In zo’n situatie dacht ik een keer: misschien moet ik gewoon wat dingen verzamelen."

De jeugd

Dat leidde tot Oh ja!. Op alfabetische volgorde maakt Krabben een inventaris van het verleden. In het boek staan onder andere woorden die te maken hebben met televisie, muziek, merknamen, beroepen en kleding.

De herinneringen in het boek schetsen een beeld van zijn (en misschien ook wel jouw) jeugd. "Er was verzuiling, gezelligheid en vooral armoe. Alleen volgens mij waren we ons daar niet van bewust. In de buurt waar ik woonde, Vlaardingen, was iedereen arm. Iedereen had niks. Dus je deelde het met elkaar en zo kwam je de dag en het leven door."

Vergeetwoorden

Het boek heeft veel weg van een vast item uit De Taalstaat: de vergeetwoorden. Oudere woorden als mesjogge, sous-main en schuddebuiken, waarvan Taalstaat-luisteraars vinden dat ze niet vergeten moeten worden, worden in de uitzending ‘geadopteerd’ en bewaard.

Krabben merkt dat ook de taal sinds de jaren 50 enorm veranderd is. "De invloed van het Engels en het Amerikaans is ontzettend groot geworden en daar zijn we ons niet eens meer van bewust. We praten ontzettend veel andere taal. En je hebt de straattaal natuurlijk."