Yulia gaat terug naar Lviv, Julia blijft in Nederland: 'Ik voel die vrijheid hier'

Het was een lange reis voor Julia uit Kiev, samen met haar zoontje van acht en haar beide ouders. Uiteindelijk kregen ze onderdak in Balk. "Het is er nogal winderig", zegt ze, maar Julia vindt Friesland geweldig. Ze ziet het wel zitten hier in Nederland. De oorlog in Oekraïne kan nog wel jaren duren. Ze moet ook aan haar zoon denken, die deze maand negen wordt. "Hij gaat hier naar school. Hij leert Nederlands en dat vindt hij leuk."

"Toen ik mijn spullen inpakte in Kiev realiseerde ik me dat ik niet veel bezittingen nodig heb. Alles wat je nodig hebt draag je bij je in je ziel. Ik voel me zelfs vrijer dan drie maanden geleden", vertelt Julia. "Het was een moeilijk en stressvol proces. Ik zie dat er in Nederland veel acceptatie is voor religies, meningen en seksuele oriëntatie. Ik voel die vrijheid hier. Maar er zijn ook regels. Belastingen, verzekeringen, verkeersregels. Er zijn hier meer fietsen dan auto's, lijkt het wel."

'Mijn kinderen hebben beide ouders nodig'

Haar naamgenoot uit Lviv ontmoet Visscher in Nijverdal. Yulia heeft één kamer met een stapelbed voor haar twee jonge kinderen en een eenpersoonsbed voor haarzelf. De tassen en koffers zijn gepakt, dit is hun laatste dag hier. "Het was oké. De kamer was klein, maar prettig. We delen de keuken en badkamer met twee andere families uit Oekraïne", zegt Yulia. Ze gaf online les aan kinderen uit Oekraïne. Maar Yulia heeft heimwee.

Haar man is nog in Lviv. Ook haar familie en vrienden heeft ze daar achtergelaten. Ze kan niet nog langer wachten. Aan Nederland ligt het niet, maar thuis is thuis. Ze doet het niet alleen voor zichzelf, maar ook voor haar kinderen. "Die missen hun vader. Ze zijn op een leeftijd waarop ze beide ouders nodig hebben", aldus Yulia.

Geen vluchteling, maar een gast

"Er kunnen Russische raketten komen, dat is gevaarlijk. Maar lange tijd van je familie verwijderd zijn, is ook schadelijk", stelt Yulia. "Het was geen makkelijke beslissing, maar het voelt heel natuurlijk om terug naar huis te gaan. Ik hoop dat de kinderen in september weer naar school kunnen in Lviv."

Maar wat doet ze als het toch te gevaarlijk wordt? "Dan komen we misschien terug", zegt ze. "We hebben paspoorten, we zijn moderne mensen. Als het moet, pakken we weer in en vertrekken we. Maar laten we hopen dat het niet nodig zal zijn." Yulia heeft het goed gehad in Nederland en ze is dankbaar. Ze zal haar tijd hier niet vergeten. Ze heeft zich geen vluchteling gevoeld hier, maar een gast.