Artsen hebben kritiek op onderzoek naar ziekenhuiscalamiteiten

Niet erg vrij, melden artsen aan EenVandaag. Ze noemen dit controle- en leersysteem een wassen neus. Want het rapport moet, voor het naar de inspectie gaat, eerst langs de Raad van Bestuur van het ziekenhuis. En die heeft in het geval van onze klokkenluider een te kritisch rapport van zijn hand laten herschrijven; de inhoud is flink afgezwakt.

Een andere arts maakt mee dat de commissie niet aan waarheidsvinding doet maar het incident graag op een meningsverschil tussen twee specialisten afschuift. De patiënt of de nabestaande heeft ondertussen het nakijken. Want is er nu echt gebeurd? En wat leert het ziekenhuis ervan?

Waarheid achterhalen

Zo loopt Marion Haring, na de onverwachte dood van haar vader in het Waterland Ziekenhuis, tegen een muur op wanneer zij en haar familie de waarheid willen achterhalen, zo vertelt ze. Ze wil serieus genomen worden, wil dat het ziekenhuis verbeteringen treft en de inspectie daar streng op toeziet. Maar heeft het gevoel dat de instanties eerder de boel afhouden dan aanpakken.

Haar vader krijgt ze nooit meer terug. Maar met haar strijd om het systeem te veranderen, hoopt ze dat er van medische fouten echt geleerd wordt. En dat een behandeling zoals die van haar vader niet opnieuw een mensenleven kan kosten.

In NPO Radio 1 Sportzomer spraken we hierover met hoogleraar Gezondheidsrecht Johan Legemaate. Luister hier naar dat gesprek:

Over de dood van Sam Haring en de behandeling door de calamiteitencommissie van het Waterlandziekenhuis maakte EenVandaag een zeer uitgebreide longread. Kijk & Lees hier.