Hoe de wallen eruit zien door de ogen van fotograaf Dana Lixenberg

Het foto-en videoproject was een verzoek van het Stadsarchief van Amsterdam. "Vanaf het begin heette het project ook de Wallen. Dat is blijven kleven." Lixenberg heeft ook niet alle jaren continu aan het project gewerkt. "De meeste foto's komen uit 2022 en 2023. Daarna kon ik mij gaan richten op wat er nog ontbrak in het project. Zo heb ik een aantal sekswerkers en een erotisch performer gefotografeerd." Een groep zit er niet in de expositie. "Ik heb geen klanten gefotografeerd. Daar heb ik niet bewust over nagedacht overigens hoor. De meeste portretten zijn toevallige ontmoetingen die ik had op de wallen en maar een paar kende ik via via."

Persoonlijke affiniteit

De vader van Lixenberg werkte zelf een periode op de Wallen. "Ik ben er geboren en de eerste twee jaar van mijn leven hebben wij in het atelier van mijn vader gewoond", legt de fotograaf uit. "Daarna zijn wij als gezin naar de Leliegracht verhuisd en hij verhuisde met zijn atelier naar de Spinhuissteeg waar hij tot zijn dood bleef werken." Termen als hoeren en prostituees, die in de tijd van haar vader heel gewoon waren, gebruikt Lixenberg niet. "Ik noem ze gewoon sekswerker. Dat omvat veel maar het is ook aan de sekswerkers zelf om te bepalen hoe ze genoemd willen worden."

De focus van het project was ook zeker niet alleen op die groep gericht. "Het is onderdeel van het leven op de wallen en dat bestaat al heel lang daar. Ik heb juist geprobeerd om het clichébeeld van de wallen te nuanceren. Dat was niet zo makkelijk, ik heb op een gegeven moment een kamertje gehuurd van waar ik de wijk in kon gaan om ook dichter bij die groep te zijn. Ook omdat ik veel apparatuur bij me had werkte dat gewoon veel beter."

Tijdsbeeld van de wallen

Met een aantal van haar werken gaat Lixenberg ook anoniem te werk. "Dat zijn vooral de plekken en niet zo zeer de mensen. Die zijn allemaal herkenbaar. Bij een portret wil ik mij echt op het individu focussen, maar dat hoeft bij plekken niet", legt de fotograaf uit. "De portretten zijn dan ook in zwart-wit zodat de kleur niet afleidt van de persoon. De kamers en locaties zijn wel in kleur omdat je juist dan heel veel details ontdekt die je anders niet zou zien." Het project is vanaf komende vrijdag te zien in het stadsarchief van Amsterdam.