Carina van Leeuwen neemt afscheid van het cold case-team: 'Een voorrecht om dit werk te mogen doen'

Haar carrière bij de politie begon met een omweg. "Ik zat eerst in de gezondheidszorg, want met mijn 1 meter 57 was ik te klein voor de politie. Dat was het beleid toen." Later zijn ze van dat beleid afgestapt: "Toen ben ik bij de Haagse politie toen nog begonnen" Tijdens een meeloopdag zag ze de technische recherche aan het werk bij een niet-natuurlijke dood. "Toen wist ik meteen: wat zij doen, dat wil ik ook."

Kees B.

Van Leeuwen werkte zich op tot forensisch rechercheur en maakte in 2006 de overstap naar het cold case-team in Amsterdam. Haar werk kreeg landelijke bekendheid toen ze betrokken was bij de evaluatie van de Schiedammer Parkmoord - een zaak waarin de onschuldige Kees B. ten onrechte was veroordeeld. "We hebben gekeken naar wat er fout ging in het onderzoek en hoe dat in de toekomst beter kon. Daar hebben we als team veel van geleerd, en naar aanleiding daarvan werd ik gevraagd voor het Amsterdamse cold case-team."

DNA-technieken

Een belangrijke rol in dat werk speelde de enorme vooruitgang in DNA-technieken. "We kunnen nu met veel minder materiaal een volledig profiel opstellen. Dat voelt bijna als toverkracht." Toch waarschuwt ze voor te veel geloof in DNA alleen. "Als je een haar vindt op een plaats delict, moet je wel kunnen aantonen dat het ook écht met het misdrijf te maken heeft."

Een opvallend onderdeel van haar werk was de identificatie van onbekende doden. "In Amsterdam lagen er ruim honderd. Inmiddels hebben we van 45 van hen de identiteit kunnen achterhalen. Dat betekent dat je 45 mensen weer thuis kunt brengen." In de vergaderzaal van het team staan gezichtsreconstructies - driedimensionale modellen van mensen die nooit geïdentificeerd zijn. "We hopen dat iemand ze herkent. Tegenwoordig doen we dat digitaal, maar vroeger gebruikten we echt poppenkoppen."

Voorrecht

Op de vraag of er een zaak is waar ze trots op is, antwoordt Van Leeuwen bescheiden. "Trots is voor als je de Vierdaagse uitloopt. Ik heb dit werk vooral als een voorrecht gezien. Met fantastische collega's om me heen." Wel zijn er zaken die haar nog steeds bezighouden. "Er zijn er genoeg die ik nog had willen oplossen."

Toch gaat ze met een gerust hart met pensioen. "Ik heb de tijd gehad om mijn kennis over te dragen. De mensen die nu het werk doen, zijn geweldig. Ik weet zeker dat ze met dezelfde toewijding doorgaan. En dat de zaken die nu nog openstaan, ooit opgelost worden."