Oud-teammanager Ajax: "Als Feyenoord me wil, vind ik dat een mooie uitdaging"

Het is bijna drie jaar geleden dat jij bij Ajax van de ene op de andere dag je baan als teammanager verloor; heb je dat inmiddels verwerkt?
"Dat heeft er ontzettend ingehakt en de verwerking vindt nog steeds plaats. Ik heb er minder tijd voor nodig wel, de frequentie dat het je steekt is lager. Dat is maar goed ook. Je moet je oprichten, opstaan en weer doorgaan; nieuwe doelen stellen. Ik heb daar nu ook weer de motivatie voor, maar ik heb te lang bij die club gezeten om dit zomaar van me af te schudden."

Wat herinner je nog van die tijd, toen je hoorde dat je weg moest?
"De ochtend van mijn ontslag was ik met Edwin van der Sar naar Betondorp geweest. We gingen met de woningbouwvereniging praten over de mogelijkheid om een museum te maken van het geboortehuis van Johan Cruijff. Toen we terugkwamen op de club, vroeg Edwin of ik nog even een kop koffie met hem wilde drinken. Bij hem op de kamer kwam het hoge woord eruit."

"De definitieve exit, de dag dat ik mijn hand onder het document zette kan ik me zeer goed herinneren. Dat was een emotioneel moment. Ik zat met Van der Sar op het kantoor bij de ArenA. Op het moment dat ik mijn handtekening zette, brak er iets in mij. Bij hem brak er ook iets. Wij hebben samen de gloriedagen meegemaakt."

Zou je een terugkeer bij Ajax zien zitten?
"Dat zou mooi zijn, maar ik zie het niet gebeuren. Misschien als er nieuwe mensen zijn, maar ik blijf met hart en ziel verbonden aan die club."

En stel dat Feyenoord belt?
"Ze kunnen altijd bellen. Ik heb ook een groot hart voor die club. Dat klikt misschien gek als Ajacied, maar Feyenoord is een mooie club. Ik zie het niet gauw gebeuren, maar ik zou het een mooie uitdaging vinden."

Waarom zou je in hemelsnaam dit Italië willen steunen?
"Ik vraag me ook wel eens af waarom ik eigenlijk dit Italië wil steunen. Het is moeilijk om de zaken die ik normaal zo in het Italiaans waardeer te vinden bij dit team. Je moet verder kijken om het te zien en ik ben zo’n gek die probeert om verder te kijken. Ik kan ‘mijn’ Italië ook niet laten vallen vanwege de toevalligheid dat dit niet zo’n mooie ploeg is. Er is ook geen wet die bepaalt wat mooi of wat lelijk is en ik vind het eigenlijk ook fascinerend als een slechte ploeg wint."

Voorheen had Italië mooie voetballers als Pirlo, Totti, Del Pierro, Baggio en ga zo maar door. Waar zijn de Italiaanse raspaardjes gebleven?
"Het is een pijnlijke zaak dat dergelijke spelers, die gezichtsbepalend zijn geweest in dit team, nu ontbreken. Italië heeft ze op dit moment gewoon niet. Dat heeft te maken met het feit dat er meer geselecteerd wordt op gewicht, kracht en lengte dan op begaafdheid."

Hoe heb je die wedstrijd tegen de Belgen beleefd, want daar ken jij verschillende spelers goed vanuit je tijd als teammanager bij Ajax?
"Er zijn drie spelers die ik daarvan heel nadrukkelijk onder mijn hoede op gehad; Vertonghen, Vermaelen en Alderweireld . Die gun je de glorie en de winst, maar niet tegen de Italianen. Het was een wedstrijd waar de spanning de Belgen teveel werd."

Halen de Italianen de finale?
"De Italianen hebben een team met spelers in de leeftijd rond de eenendertig. Dat gaat zich wreken wanneer de conditie wordt aangesproken. Bovendien hebben ze de volgende ronde meteen een loodzware tegenstander, maar je weet het nooit met de Italianen."