Protesten op universiteit Groningen: 'Zitten er consequenties aan kritiek?'

Die bal kwam aan het rollen nadat er voor een collega met kritiek na een lange strijd geen plek meer was op de universiteit. Een rechter heeft goedgekeurd dat de arbeidsrelatie beëindigd is, al zegt ze wel 'dat er vanuit de universiteit ook wat op aan te merken is'.

Consequenties

"Dat ontslag heeft bij ons teweeg gebracht dat men ging nadenken over hoe vrij we ons nu eigenlijk voelden op de universiteit", legt student en actievoerder Evy de Joode uit. "Hoe kritisch mag ik zijn op de RUG. Die rechtszaak speelde al langer, maar met de uitspraak ging men zich afvragen: 'Als ik me kritisch ga uiten, hangen daar dan consequenties aan vast?'"

Geen enkele student of medewerker wilde naar voren treden om de petitie Am I Next aan te bieden aan de universiteit. "Dat laat zien dat er een angstcultuur is: niemand durfde die petitie aan het bestuur te geven. Onder veel studenten en medewerkers heerst een onveilig gevoel over hoe ze zich kunnen uiten binnen de universiteit. Dat kan niet op een universiteit - eigenlijk kan dat nergens. Ik denk dat de universiteit dit wel geprobeerd heeft, maar je ziet aan de protesten dat het niet genoeg is geweest."

"We zien op papier dat er een goede intentie is", vervolgt De Joode, "maar in de praktijk is dat niet concreet, vindbaar of duidelijk genoeg. We willen dat er concretere stappen worden gezet, dat het makkelijker wordt en duidelijker gecommuniceerd wordt."

In actie komen

Volgens sociaal psycholoog en generatie-expert Aart Bontekoning speelt hier ook een generatieverschil een rol. "Zeker in de mate waarin naar oplossingen wordt gezocht. De oudere generatie heeft vaak de neiging te grijpen naar bureaucratische middelen, terwijl jongeren zoiets hebben van: 'Laten we het samen doen.' Millennials willen gelijk impact hebben. Mijn advies aan het bestuur is heel erg simpel: ze hoeven alleen maar te zeggen dat ze samen die veiligheid willen gaan creëren. Dat ze samen stappen gaan zetten en elkaar helpen."

Daar is afgelopen week al de eerste stap in gezet: na de bezetting van de trap hebben studenten en de universiteit tien uur gepraat. Maar: "Dat is wat ik bedoel", reageert Bontekoning. "Er wordt gesproken, gesproken en gesproken, terwijl veilig maken echt een actie is. Ze moeten het veel dichterbij zoeken. Met docenten werken aan het veilig maken en ik denk dat heel veel mensen daaraan mee willen werken."

Hij benadrukt nog eens: "Niet wachten tot iedereen het ermee eens is; dat is een lange bureaucratische weg. Dat schiet niet op. Je moet gewoon morgen al in actie komen met medewerkers en studenten. Alleen luisteren is niet genoeg. Je moet jongeren ondersteunen om dingen te vernieuwen die ze voor hun neus willen vernieuwen. Dat is goed voor iedereen, ook voor oudere generaties", besluit Bontekoning.