Privédetective Herma Kluin presenteert boek over carrièreswitch op 52-jarige leeftijd

Volgens Kluin hebben veel mensen een verkeerd beeld van haar werk. Het vak wordt volgens haar vaak geassocieerd met overspel, terwijl ze juist veel meer uiteenlopende zaken behandelt. "Dat was dan ook de enige reden om het boek te schrijven", vertelt ze. "Mensen denken al snel dat het spannend en bijna CIA-achtig is, maar in werkelijkheid is het soms juist dodelijk saai."

Intuïtie

Toch is het precies die afwisseling tussen spanning en rust die haar zo aanspreekt in het vak. Ze houdt van adrenalinekicks, en na jaren zonder spanning vroeg ze zich af of ze dat werk nog twintig jaar wilde blijven doen. Inmiddels onderzoekt ze zaken als stalking, bedreiging of ziekteverzuimfraude. Tegelijkertijd vindt ze het belangrijk dat ze met haar werk mensen recht kan doen. "Of iemand daadwerkelijk een slachtoffer is, weet je van tevoren nooit zeker", geeft ze toe. Maar ze vertrouwt sterk op haar intuïtie, en die blijkt vaak te kloppen.

Politie

Bij ernstige zaken zoals moord, zedendelicten of stalking adviseert ze mensen altijd eerst naar de politie te stappen. Wanneer ze zelf zo’n zaak aanneemt, onderzoekt ze eerst of er al een dossier ligt en probeert ze aan te sluiten bij het bestaande onderzoek. Volgens haar is die samenwerking met de politie vaak goed, mede omdat ze niet uit de politieorganisatie komt.

Werk

Maar hoe ziet een werkdag er dan uit? "Elke zaak begint met een administratief onderzoek, het minst ingrijpende middel", vertelt Kluin. "Pas als dat niets oplevert, wordt de inzet zwaarder, met als uiterste middel een observatie." Zo’n observatie is privacygevoelig, maar soms noodzakelijk. Kluin vertelt dat ze in Rotterdam eens iemand moest schaduwen en toen als moslima verkleed ging, om niet op te vallen.

Toch worden niet alle zaken opgelost. Al zijn volgens Kluin de onopgeloste zaken vooral te laat aangedragen en daarom kansloos.