Lotgenoten ontmoeten elkaar op het Rouwfestival: 'Gaat om de lach én de traan'

Festival over verlies

Wie aan een festival denkt, denkt al snel aan muziek, eten en gezelligheid. Die elementen zijn er ook zondag in Utrecht, maar alles staat in het teken van rouw. Er zijn workshops, lezingen en er is genoeg eten. "We proberen er een feestje van te maken", zegt organisator Jannie van Deelen, "maar er is zeker ook ruimte voor tranen en pijn. Het gaat om de lach én de traan."

Het festival is een initiatief van Stichting Achter de Regenboog, die kinderen en jongeren begeleidt bij verlies. Voor hen is lotgenotencontact belangrijk, benadrukt Jannie. "Rouwen kan eenzaam voelen. Herkenning bij anderen maakt een groot verschil."

Lisa Linde en het verlies van haar tweelingzus

De achttienjarige Lisa-Linde Wessel kijkt uit naar het festival. Ze verloor haar tweelingzus tien dagen na de geboorte. "Dat gemis is er zeker. Het voelt alsof ik maar voor de helft besta", vertelt ze. "Mensen zeggen: je hebt haar toch niet gekend. Maar de band begint al in de buik. Dat wordt vaak onderschat. Daarom hoop ik op het festival herkenning te vinden bij anderen."

Omdat haar zusje zo kort na de geboorte overleed, krijgt ze soms vervelende reacties: "Mensen zeggen: je hebt haar toch niet gekend. Maar de band begint al in de buik. Dat wordt vaak onderschat. Daarom hoop ik op het festival herkenning te vinden bij anderen." Lisa draagt zondag ook twee eigen gedichten voor. "Dat is spannend, want het is de eerste keer dat ik mijn teksten deel. Maar ik zie het als een cadeautje voor mezelf om dit te mogen doen."

Lotgenotencontact als steun

Ook Jannie kent het belang van herkenning uit eigen ervaring. Ze verloor haar vader toen ze acht jaar oud was. "Dat gemis komt steeds in golven terug. Soms onverwachts, soms rond een sterfdatum. Je draagt het je hele leven mee. Daarom is het belangrijk om plekken te hebben waar jongeren hun verhaal kunnen delen en erkenning krijgen." Op zijn 25e sterfdag had Jannie wat meer last ervan. Dat is dan toch ineens zo groot 25.

Volgens haar is het contact met lotgenoten vaak al voldoende: "Soms hoef je niks te zeggen. Alleen weten dat iemand hetzelfde heeft meegemaakt, kan troost geven." Daarvoor is het Rouwfestival ook, alleen elkaar zien kan al helpen.

Niet de laatste keer

De belangstelling is groot en de organisatoren hopen van het festival een jaarlijks terugkerend evenement te maken. "Het doel is eigenlijk al bereikt zodra jongeren met elkaar aan tafel zitten", zegt Jannie. "Dan weten we dat ze niet alleen zijn. En dat maakt deze dag waardevol."