Overlevende treinramp zoekt meisje dat hij 60 jaar geleden uit puin redde

Hij was tijdens het ongeluk nog maar 19 jaar oud. Sindsdien heeft hij bijna nooit meer met de trein gereisd. “Ik zat in de trein voor een werkklus. Een aantal dagen na het ongeluk moest ik weer naar huis, dat heb ik toen nog wel met de trein gedaan. Ik zag de brokstukken nog vanuit het treinraam toen we langs de plek van het ongeluk kwamen.”

Wij lagen met onze trein boven op de trein van Rotterdam

André Smeding denkt nog regelmatig terug aan de ramp, zeker in aanloop naar 8 januari. Hij kan zich het moment nog goed voor de geest halen. “Opeens hoorden we een enorme knal, de rekken vlogen om je heen. Het duurde denk ik 10 seconden, het was één grote chaos. Wij lagen met onze trein boven op de trein van Rotterdam.”

Samen met zijn collega’s klom Smeding via een ventilatieraampje van de trein naar buiten. “Er lagen toen al een paar dode mannen een aantal mensen zag je zelfs sterven. Met z’n drieën hebben we toen hulp geboden. We hoorden gekrijs, ook van een meisje. We zijn weer in de trein geklommen om haar te zoeken.” Het lukt hem en zijn collega’s om het meisje levend onder het puin vandaan te halen.

Kent of bent u dit meisje?

Wat er van het meisje geworden is, weet hij niet. “Ik heb het meisje nooit meer gesproken. Ik heb wel wat actie ondernomen om haar te zoeken, maar ik heb haar nooit kunnen vinden.” André Smeding wil daarom graag een oproep doen: kent of bent u dit meisje dat destijds met trein die uit Rotterdam kwam? Neem dan contact op met de redactie via villavdb@omroepmax.nl

De dag na de ramp ging André Smeding gewoon weer aan het werk. “Er werd gewoon niet over gepraat, zo ging dat toen”.

Zodra het Spoorwegmuseum in Utrecht weer opent is er een tentoonstelling over de treinramp bij Harmelen. Die is dan nog tot en met 30 oktober te bezoeken.