Wethouderschap is net een topsport

Het verschil maken

“Als wethouder kan je het verschil maken voor de individuele bewoner,” vertelt Hendrickx. Die directe impact gaf haar veel energie. Voor Hendrickx was het mooie van het wethouderschap dat ze business kon mengen met een goede daad naar de inwoners toe. ”Het spel, van hoe zorg je ervoor dat het geld op een goede manier met goede ideeën, begrip en draagvlak en idealiter ook nog een rol heeft voor inwoners. Dat je dat voor elkaar krijgt ­­– dat zou iedereen moeten willen.”

Een van Hendrickx belangrijkste aandachtsgebieden was de jeugdzorg. Hendrickx wilde niet alleen inzetten op hoog specialistische zorg, maar ook de aanwezigheid van hulp in wijken en buurten, zodat mensen meer naar elkaar omkijken. Als wethouder wilde ze dit verschil ook maken, door op landelijk gebied in discussie te gaan om de jeugdzorg te verbeteren.

Werkdruk

Toch besloot Hendrickx om voortijdig te stoppen. “Je staat zeven dagen per week vierentwintig uur per dag aan. Zelfs als je slaapt, sta je aan,” vertelt Hendrickx. Het wethouderschap is een intensieve functie, waar je voortdurend bezig bent met het werk. Vel weethouders ervaren het als een ambt in plaats van een baan. Daardoor is het lastig om een balans te vinden tussen de privé- en werkleven, en vraagt het ook veel fysieke en mentale energie. “Het is een prachtig vak en het is een zwaar vak, het is net een topsport, je moet echt gezond zijn.”

Bedreigingen

Naast de hoge werkdruk, worden wethouders ook steeds vaker persoonlijk bedreigt. Dat speelde ook mee in Hendrickx’ besluit om te stoppen. Tijdens haar wethouderschap werd ze langdurig bedreigt en gestalkt. Zo werd ze onder meer bekogeld door eieren, kreeg haar partner een condoleance kaart door gestuurd en werden haar vrienden en familie er ook mee geconfronteerd. “Uiteindelijk gaat het om de optelsom van de incidenten, maar op een gegeven moment dacht ik: ik wil die balans goed houden ook voor mijn gezin, dus was het even voldoende.”