Rondom het peloton | Heilige plaatsen

In Saint-Girons is Tourgeschiedenis geschreven, ver voordat het etappeplaats werd. Op 11 juli 1929 gaf geletruidrager Victor Fontan, vent uit de regio, midden in het stadje gedesillusioneerd op. Hij had pech gekregen, stopte als een gebroken man bij een fontein midden in het stadje. Extra bijzonder was dat er voor het eerst een radioverslaggever bij was: Jean Antoine. Dat jaar was de jonge Franse zender begonnen met pionieren in de Tour. Voor de nog geringe hoeveelheid luisteraars was het aangrijpend om Fontans tragedie aan te horen. Velen van hen hadden ook nog nooit van Saint-Girons gehoord.

Het is een leuke plaats. In het centrum staan nog veel gevels overeind uit de dagen van Fontan. De huizen hebben veelal niet meer dan twee verdiepingen, met houten luiken voor de ramen. Het is prettig wandelen in dat Centre Ville. En goed verblijven in het hotel Eychenne. Vandaag check ik er weer in, twintig jaar na de eerste keer: 1997. Het heeft een speciale sfeer, vol antiek. Het is ook al beladen met geschiedenis. In de tweede wereldoorlog scholen hier veel mensen voor hun poging om via de Pyreneeën naar Spanje te ontvluchten. Daar waren ook Nederlanders bij, Engelandvaarders.

Hotels zijn ideale plekken om de helden van de Tour te zien. Ik heb het weer beleefd op de rustdag. In Bergerac zaten Sunweb en BMC in hetzelfde hotel. Buiten stond een hele meute fans te wachten om een glimp op te vangen van de coureurs. Met bewondering werden de ploegbussen bekeken alsof het pausmobielen waren.

Menigmaal heb ik met ploegen in hetzelfde hotel overnacht. Ook in Hotel Eychenne. Dan zag ik ze rondlopen zonder hun wedstrijdtenue, als ridders die hun harnas hebben af gegord. Veel kleiner lijken ze dan, dan worden het mensen. Ze hebben grote ambitie en talenten, anders zouden ze niet in de Tour zijn. Ze hebben ook hun stress en twijfels. Het zijn bewonderenswaardige mensen, maar geen heiligen.

Nooit zal een etappe van start gaan in Saint-Bardet, Santa Aru, Saint-Froome, of Sint Mollema.