Trekvogels versus rondtrekkende mensen: 'Kunnen we als mens tussen twee werelden leven?'

Een nieuwe bestemming

Onderweg, hoog boven de grond, vinden de trekvogels rust. Ook mensen trekken naar andere oorden om te overleven, op de vlucht voor oorlog, op zoek naar avontuur of omdat de wind hen een kant op blies. Lukt het hen om op die nieuwe bestemming rust te vinden? Zijn we wel geschikt om te vliegen? En hoe vind je je plek in een wereld waar je steevast als buitenstaander wordt beschouwd?

Pauline Augustyn gaat op pad met Barbara de Coninck, een ervaren vogelspotter die overal trekvogels ziet en hoort, zij probeert ze voor Pauline in haar verrekijker te vangen. Tegen de achtergrond van de vogeltrek delen drie vrouwen hun verhaal over leven in België, het land waar zij naartoe getrokken zijn en waar zij proberen te nestelen.

Drie vrouwen over rondtrekken

Clara vliegt al tien jaar heen en weer tussen Brazilië en België. Hoewel ze het grootste deel van haar tijd doorbrengt in België, zit ze met haar hoofd continu in Brazilië. "Ik denk dat er een verschil is tussen Clara die in België woont en Clara die in Brazilië woonde, en zeker met de taal. Ik kan mij zo anders uitdrukken in het Nederlands. En dat verandert ook een beetje mijn persoonlijkheid. Het is precies alsof de Belgische Clara de Braziliaanse Clara niet kent."

Alina groeide op in een Vlaamse omgeving onder de vleugels van haar Russische ouders die vóór haar geboorte naar België vluchtten. Het schakelen tussen deze twee werelden was in haar jonge jaren niet makkelijk. "Met mijn familie spreek ik ook Russisch. Wij spreken thuis enkel Russisch. Thuis is er zó een soort sfeer. En op school of buiten, in mijn dagelijks leven, is er een andere sfeer. Dat is echt zo'n knop precies van: oké, schakel, zoeken. Dat switchte heel vaak."

De Nederlandse Marilou dacht dat ze maar voor een korte periode in België zou moeten overwinteren. Het werd uiteindelijk een heel leven. Maar het gevoel van een buitenstaander zijn, is tot op de dag van vandaag gebleven. "Ik vind het eerlijk gezegd af en toe wel een opluchting als ik weer eens terug ben in Nederland. Niemand kijkt naar mij he, want ik kan zeggen wat ik wil en ik heb ongeveer hetzelfde accent…Terwijl als ik hier zeg: mag ik een bruin brood, dan draait de hele bakkerij erom. 'Oh, daar staat een Hollandse'."