'We gaan selectief om met twee nationaliteiten'

Het is wel Erdogan

Özils besluit om niet meer voor Duitsland te spelen werd besproken in Het Mediaforum van Spraakmakers. "Ik kan me heel goed voorstellen dat Özil diep beledigd is", zegt interviewer en presentator Coen Verbraak. "Daar staat wel tegenover dat die foto buitengewoon onhandig is. Het is niet zomaar een neutrale president die erop staat, het is wel Erdogan, die zelfs campagne voert in Nederland en Duitsland."

Volgens Özil was de foto niet bedoeld als politiek statement, maar omdat hij de kans niet wilde laten liggen om gefotografeerd te worden met de president van het land waar zijn familie vandaan komt. In een tweet legt de voetballer uit dat het hem juist niet ging om Erdogan, maar enkel dat hij met de president op de foto stond. Ook zegt hij dat hij de foto, ondanks alle kritiek, nog een keer zou maken.

Soms een immigrant

"Je moet je bewust zijn van de politieke consequenties van zo’n foto", zegt coördinator Crossmedia BNNVARA Klaske Tameling in Het Mediaforum. "Maar ik denk wel dat het raakt aan een groter en breder identiteitsprobleem van veel voetballers. Dat hij wordt aangesproken op zijn loyaliteit en zijn afkomst. Daarom is het goed om zijn verhaal te horen en waarom hij zich beledigd voelt. Ik denk dat wij vanuit een Westerse bril niet gewend zijn om twee identiteiten te voelen of te hebben."

Vooral Reinhard Grindl, voorzitter van de Duitse Voetbalbond, kreeg er van Özil van langs: "In de optiek van Grindl en zijn volgers ben ik Duits wanneer we winnen, maar een immigrant wanneer we verliezen". Ook beweert Özil dat bijvoorbeeld Pools/Duitse voetballers diezelfde kritiek niet krijgen.

Sport verbroedert?

"Ik vrees dat hij gelijk heeft", zegt directeur van de Dopingautoriteit Herman Ram in Spraakmakers. "Dat we selectief met twee nationaliteiten omgaan. Het moet zijn: of ze hebben allemaal dubbele nationaliteiten of geen van allen. Het vervelende is dat sport nou juist een van de middelen is om mensen bij elkaar te brengen. Over het algemeen zie je onder sporters onderling dat het eigenlijk geen rol speelt. Maar het publiek moet wel accepteren dat er hele andere achtergronden zijn, met alle gevolgen."

"In Nederland schaarden we ons ook massaal achter het Marokkaanse elftal omdat we niet voor onszelf konden juichen", voegt Klaske Tameling toe. "Dan kun je ook enerzijds zeggen: wat fantastisch, sport verbroedert, kennelijk hebben we het WK nodig om de Marokkaanse Nederlanders te omarmen. Maar aan de andere kant kun je ook cynisch zijn en zeggen: maar als we zelf weer meedoen juichen we vooral weer voor onszelf. Het blijven lastige discussies en volgens mij moeten we het debat blijven voeren met elkaar."