Hoe om te gaan met een vriend of geliefde die niet langer verder wil leven?

Rogi Wieg

In De laatste keuze van Rogi Wieg vertelt documentairemaker Frank Kromer het geruchtmakende verhaal van Wiegs dood op aanvraag. Aan de hand van interviews met betrokkenen zoals voormalig dichter des vaderlands Ester Naomi Perquin, criticus Rob Schouten, schrijver Jessica Durlacher, uitgever Franc Knipscheer en weduwe Abys Kovacs schetst hij een beeld van een groep intimi die radicaal tegenover elkaar komt te staan.

Rogi Wieg, zoon van Hongaars-Joodse vluchtelingen, stondbekend om zijn diep romantische en melancholische gedichten. Zijn werk werd verschillende malen bekroond. Desondanks worstelde Wieg met depressies. Hij werd meerdere keren opgenomen, behandeld met electroshocks en ondernam twee zelfmoordpogingen. Maar altijd vond hij een manier om door te gaan met leven en vormde uiteindelijk zelfs ene sterke mening tegen suïcide. Je mocht nooit meegaan in de doodswens van een ernstig definitief persoon; omdat die mensen niet dood willen, ze willen alleen een ander leven maar weten niet hoe dat te realiseren. Tot Wieg in de herfst van 2014 tegen een muur liep, hij kon het geestelijk en lichamelijk niet langer opbrengen. Hij nam de afslag naar euthanasie.

Joost Zwagerman

Eén van de grootste tegenstanders van zijn keuze was collega en goede vriend Joost Zwagerman. In de maanden na de aankondiging van Wiegs euthanasie bestookte hij alles en iedereen met talloze e-mails om zijn vriend en andere betrokkenen in te laten zien dat er genoeg was om voor te leven. Op de dag van de aangekondigde dood zit Zwagerman vast op Terschelling. Jessica Durlacher: "Op een gegeven moment belde Joost mij op: 'Jessica, ik geloof dat hij het echt gaat doen. Ik geloof dat het echt waar is. Je moet er nu naartoe, je moet zorgen dat het niet gebeurt, want het is gekte'".

De dag van de euthanasie

De dag van de euthanasie zou zich kenmerken door chaos, schreeuwende mensen voor een dichte deur en nieuwsgierige buurtbewoners die op het geluid afkwamen. Uiteindelijk moest de politie langskomen om de boel in toom te houden. Weduwe Abys Kovacs: Ondanks het gedoe een half uur voor zijn dood met die BN'ers en de politie, is hij met rust doodgegaan. Hij was zo mooi toen hij doodging, met een glimlach. Dat vergeet ik nooit".

Terugkijkend op die knotsgekke periode ziet dichter Ester Naomi Perquin dat veel mensen geen zicht meer hadden op hoe slecht het werkelijk ging met Wieg en dat er voor afscheid eigenlijk geen ruimte was: "Ik denk dat het voor iedereen beter, helender en dragelijker was geweest als die laatste maanden in het teken hadden gestaan van een afscheid. Als hij dat had gekund, als hij er meer ruimte voor had gemaakt".